De man had voorgewend dat hij allerlei lucratieve routes wist waardoor de winst van de zaak niet voor een aanzienlijk deel in de zakken van de fiscus zou verdwijnen. Toen de glashandelaar op zeker moment een deel van zijn centen nodig had, bleek de boekhouder de vergaarde schatten –een bedrag van ettelijke tonnen- naar zijn privérekening te hebben overgemaakt.

Toen we er nog wat over doorpraatten, bleek de boekhouder zich enkele jaren in mijn schootsveld te hebben bevonden. Hij nam op een dag zijn intrek in een vrijstaande woning in ons dorp maar erg vermogend leek hij niet te zijn. Wat er uit de bescheiden verhuiswagen kwam, zou bij de kringloop nog zijn geweigerd.

In de weken die volgden, voltrok zich de ene verrassing na de andere. Meneer arriveerde in een bolide die niet eens op de oprit van zijn huis paste. Daarna meldden zich alle mogelijke soorten bedrijven. Kosten noch moeite werden gespaard om het huis om te toveren tot een klein paleisje. Als laatste in de rij arriveerde een dame die zo uit een schoonheidssalon was weggelopen. Ook zij had een koets van een auto tot haar beschikking, eentje uit de luxe serie van een bekend Duits merk. Allemaal betaald, zo begreep ik naderhand, van het geld van de Westlandse glashandelaar. Die vertelde aangifte te hebben gedaan die ook nog tot een veroordeling had geleid maar van terugbetalen was natuurlijk geen sprake. Zo het geld niet was gespendeerd aan auto’s, hoogpolige vloerbedekking en kansloze onroerendgoedprojecten, dan was de rest wel weggesluisd naar schimmige buitenlandse rekeningen.

De boekhouder zou in deze tijd niet op het Zeeuwse platteland zijn neergestreken maar in Dubai. Dezer dagen las ik dat zich tegenwoordig allerlei oplichters, criminelen en andere ‘vluchtelingen’ in deze stad in de Verenigde Arabische Emiraten (VEA) ophouden. Zij worden door de Nederlandse justitie achter de vodden gezeten maar hebben niets te duchten. Ons land heeft namelijk geen uitleveringsverdrag met de VEA.

Een van de meest bekende ‘vluchtelingen’ in Dubai is de vroegere onroerendgoedmagnaat Roger Lips. Hij heeft een web van bv’s in ons land achtergelaten waaraan de curator zijn handen meer dan vol heeft. Bovendien had hij zoveel schulden opgebouwd bij de SNS-bank dat die bank mede door zijn toedoen bijna ten onder ging. Net als de boekhouder van zojuist baadt meneer in weelde en lacht hij al zijn schuldeisers uit.

Er is veel onrecht in deze wereld maar als het een gezicht krijgt, geeft dat altijd weer een schok.