De rector sprak vrijdagmiddag in de Janskerk te Utrecht tijdens de opening van het academisch jaar van de universiteit, die een vestiging in Amsterdam en in Groningen heeft.

„Wij willen de leverancier zijn van protestantse allround theologen”, aldus prof. Jansen. Daarvoor is het nodig dat er meer werving plaatsvindt, zowel in de kerk als daarbuiten. „Er komen genoeg studenten binnen. Vooral het aantal pre-masterstudenten flateert het totaal aantal studenten.” Hoe veel studenten er dit jaar aan de PThU gaan studeren, zei prof. Jansen niet in haar openingswoord en ook diverse medewerkers van de PThU moesten daarop het antwoord schuldig blijven.

Gastspreker was prof. dr. John Milbank, hoogleraar religie, politiek en ethiek aan de universiteit van Nottingham. Zijn komst was tijdens het afscheid van dr. A. J. Plaisier als scriba van de Protestantse Kerk in Nederland eerder dit jaar beloofd door de PThU. Prof. Jansen: „Anders dan landelijke beroemdheden zijn wij niet bang voor het doen van beloftes. De komst van prof. Milbank is een cadeau aan dr. Plaisier.”

De Britse hoogleraar sprak over het thema ”Niets is voorbij tot het einde: over religie, macht en orde”. Hij verdeelde de 20ste en 21ste eeuw in vier perioden: 1900-1945, 1945-1990, 1990-2001 en 2001-heden. De eerste periode stond in het teken van atheïstisch positivisme, in de tweede werd een compromis bereikt tussen christendom en een humanisme dat bol stond van universele rechten en menselijke waardigheid, in de derde periode lijkt dit compromis op zijn hoogtepunt, maar vanaf 2001 is het uiteengevallen. De „uitdaging van de islam” aan de grenzen van en in het Westen ontstaat, en soms keren religieuze vormen van positivisme terug. Wat dat laatste betreft, lijkt deze tijd weer op de negentiende eeuw, aldus prof. Milbank.

Vreemdeling

In de liturgische viering voorafgaand aan de jaaropening ging dr. R. de Reuver, scriba van de Protestantse Kerk, voor. Hij mediteerde over Handelingen 8. „Filippus moest vanuit zijn groeiende gemeente, waar hij zo hard nodig was, ineens naar een verlaten weg. Het is maar de vraag of dat paste in zijn beleidsplan. Maar de Heilige Geest gaat in onze ogen soms onverantwoorde wegen. Filippus ontmoet een vreemdeling met wie hij niets gemeen heeft. Als een echte pionier gaat Filippus daar waar hij zich geroepen weet. Gehoorzaam aan het Woord, dat een weg opent als een spoor van licht tegen de zwartste hemel.”