In de kamers staan al een ledikantje, commode en babybadje klaar. De bedden zijn opgemaakt en een stapel zachte doeken ligt op het aankleedkussen. Vier jonge moeders kunnen hier met hun kindje terecht, en als het moet een vijfde op de crisisplek.

Tot december vorig jaar had Siriz hier, aan het Regentesseplantsoen in Gouda, een opvanghuis voor –aanstaande– moeders tussen de 16 en de 25 jaar. Grootste verandering is dat de meiden nu onder één dak gaan wonen met een ‘gewoon’ gezin.

In het verbouwde pand woont de familie Versluis. De eerste vrouw is met haar baby vorige week al bij hen ingetrokken. „We proberen een voorbeeldgezin te zijn”, legt Natasja Versluis uit. „Niet dat ik een perfecte moeder ben. Het is juist de bedoeling dat de meiden onze imperfectie zien en leren hoe je omgaat met conflicten en meningsverschillen. Het mag best weleens knetteren aan tafel. Als we er daarna maar weer samen uitkomen.”

Samen ontbijten

Het echtpaar Versluis is dag en nacht beschikbaar voor de –aanstaande– moeders die intensieve begeleiding nodig hebben bij zelfstandig ouderschap en wonen. Als haar kinderen ’s morgens naar school zijn, wil Versluis samen met de vrouwen ontbijten. „Dan kunnen we meteen de dag doornemen en kijken waarbij ze hulp nodig hebben.”

Op het programma staan verder mentorgesprekken met een woonbegeleider, creatieve activiteiten en lessen over financiën en moederschap. Het is de bedoeling dat de vrouwen zelf koken en corveediensten draaien. ’s Avonds eten ze dan met het gezin Versluis rond de grote tafel in de gezamenlijke keuken, behalve in het weekend.

Overdag zijn –aanstaande– vaders welkom, mits dat veilig is. Na zes tot negen maanden kunnen vrouwen vanuit De Regentes, zoals het leer- en leefhuis heet, zelfstandig gaan wonen of doorstromen naar het begeleidwonenhuis van Siriz in Gouda. Op die locatie, geopend in december vorig jaar, krijgen ze een paar uur per week begeleiding.

Versluis maakte een halfjaar geleden de stap van de commerciële wereld naar Siriz. „Mijn man en ik zochten al langere tijd naar een levensinvulling”, legt ze uit. „Van deze functie werden we allebei enthousiast. Mijn christen-zijn geeft daar iets extra’s aan. De liefde waarmee God naar mensen kijkt, fascineert mij, evenals Zijn verdriet over de ellende in deze wereld. Door met zulke ogen te kijken, raak je zelf ook bewogen met de mensen om je heen.”

Evangeliseren is niet haar doel. „Wel hoop ik door mijn leven iets te kunnen laten zien van Wie God is. Als gezin bidden we voor het eten. We vragen om stilte, maar de vrouwen hoeven niet mee te bidden.”

Verslaving

Veel jonge moeders in het leer- en leefhuis hebben een heftig verleden. Soms spelen verslaving of misbruik een rol, anderen hebben geldgebrek of sociale problemen. Voor allen geldt dat hun eigen netwerk geen huisvesting en hulp kan bieden.

Het is niet niks om deze meiden in huis te hebben, beseft Versluis, ook voor haar twee geadopteerde kinderen van 10 en 11 jaar. Het leer- en leefhuis ziet ze als een verbreding van hun wereldbeeld.

Ze wijst erop dat haar kinderen, afkomstig uit Afrika, zijn opgegroeid in een groepscultuur en dat de aanwezigheid van meiden met een buitenlandse achtergrond een meerwaarde voor hen zal hebben. „Mijn dochtertje heeft kroeshaar, maar ik krijg die vlechtjes er nooit in zoals een Afrikaanse moeder dat kan.”

Volgens Versluis gaan de kinderen goed om met de nieuwe situatie. „Ze zijn lief voor de baby, maar zijn er niet steeds mee bezig. Aan tafel kletsen ze mee met de moeder.”

Tussen de boxen in de woonkamer van de moeders ligt nog gereedschap. Een klusjesman heeft net de laatste lampen opgehangen. Dankzij 45.000 euro subsidie van het Kansfonds kon het leer- en leefhuis worden ingericht. Daarnaast stelde het Oranje Fonds 25.000 euro beschikbaar.

Het scheiden van werk en privé wordt nog een puzzel, verwacht Versluis. „Ik zal op andere momenten rust moeten nemen dan tot nu toe.” Het woongedeelte van haar eigen gezin is afgesloten van de vertrekken waar de meiden leven.

Elke maand is het gezin een weekend vrijgesteld en zeven weken per jaar hebben ze vakantie. „Ik hoef er niet altijd bij te zijn als ze gezellig met thee op de bank zitten. Dan zit ik in mijn eigen woonkamer en als ze me nodig hebben, kunnen ze op de deur kloppen.”