Binnenland

Einde aan „tijdelijk thuis” in Noordwijks hotel

De een kwam na een scheiding op straat te staan, een ander had geen onderdak na een opname in de ggz. In hotel De Branding in Noordwijk aan Zee vonden 35 volwassenen en kinderen een tijdelijk thuis. Waar moeten ze heen als het hotel op 1 september de deuren sluit?

13 August 2016 13:06Gewijzigd op 16 November 2020 05:42
Bewoners van hotel De Branding, dat mensen een „tijdelijk thuis” biedt, ontmoeten elkaar in de gezamenlijke kamer. beeld Henk Bouwman
Bewoners van hotel De Branding, dat mensen een „tijdelijk thuis” biedt, ontmoeten elkaar in de gezamenlijke kamer. beeld Henk Bouwman

Hotel De Branding staat er met grote letters op het grijswitte pand aan de Rembrandtweg, even achter de Koningin Astrid Boulevard in Noordwijk aan Zee. Het pand oogt vervallen. Op een balkon zit een vrouw met twee kinderen, uit een raam wappert een gordijn.

Een oud informatierek bij de receptie bevat toeristische folders. Maar vakantiegangers herbergt dit hotel niet meer. Een papiertje bij de ingang meldt dat het pand in handen is van de organisatie Capdor, die mensen „een tijdelijk (t)huis” biedt.

Capdor-directeur Jasper den Dulk (47) runt het hotel sinds zo’n vier jaar. Hij werkte lange tijd als makelaar in Spanje, maar keerde met zijn gezin terug naar Nederland. De eigenaar van De Branding vroeg hem manager van deze locatie te worden. Kort daarna, in 2012, werd die door een reissite uitgeroepen tot „slechtste hotel van Nederland.” „We waren heel goedkoop, een overnachting kostte 25 euro. Het was meer een hostel.”

Voldoening

Het pand is nu in handen van een projectontwikkelaar, die het wil slopen om daarna appartementen te bouwen, aldus Den Dulk. Zolang de bouwvergunning niet binnen is, verhuurt Capdor er kamers aan mensen die tijdelijk onderdak zoeken. Een eenpersoonskamer kost 450 euro per maand, een meerpersoonskamer 650 euro. Bewoners hoeven geen borg te betalen en kunnen de huur per maand opzeggen.

Den Dulk: „Deze formule vind ik leuker dan die van een toeristen­hotel. Het geeft me voldoening om te zien dat mensen een nieuwe toekomst kunnen opbouwen.” Het pand voldoet echter niet aan de brandveiligheidseisen en de projectontwikkelaar investeert er niet meer in, aldus Den Dulk. De omgevingsdienst, die voor de gemeente taken rond de veiligheid uitvoert, heeft bepaald dat De Branding per september moet sluiten.

In de zithoek in de gezamenlijke woonkamer zitten deze ochtend vijf bewoners en enkele kinderen iets te drinken. Ook Boefie, de hond van een van de gezinnen, kruipt op de bank. Tristan (35) woont ruim een jaar in het hotel. „Na mijn scheiding huurde ik een kamer van een man die drankverslaafd was. Toen hij me het huis uit gooide, heb ik een paar weken bij vrienden en in een auto geslapen. Daarna kon ik gelukkig hier terecht. Ik huur een dubbele kamer. Mijn twee kinderen zijn hier ook een paar dagen per week. Dat had ergens anders niet gekund.”

Stamppot

Rond zijn scheiding raakte Tristan naar eigen zeggen zijn baan als kok in een restaurant kwijt. Hij is op zoek naar ander werk en permanente woonruimte. „Mijn dagbesteding is nu dat ik elke dag bedenk wat we gaan eten. Voor 2 of 2,50 euro kan iedereen die dat wil mee-eten. Als ik stamppot andijvie maak, is de groep het grootst.”

Ook Richard (48) is blij met zijn kamer. De vrijgezel kreeg te maken met ziekte en ontslag en verzuimde een uitkering aan te vragen, waarna hij op straat belandde. Hij sliep een periode in de nachtopvang in Leiden en bij een vriend, totdat hij in mei vorig jaar een plek kreeg in het Noord­wijkse hotel. Nu is hij herstellend van een recente hersenbloeding.

De 60-jarige Roos raakte tijdens een psychotische periode, mede door „miscommunicatie met het UWV”, dakloos. Na een opname in een ggz-instelling had de voormalige jobcoach geen woonruimte meer. „Een maatschappelijk werker zorgde ervoor dat ik hier terechtkon. Anders had ik naar de daklozenopvang in Leiden gemoeten.”

Capdor biedt geen sociale begeleiding. De meeste bewoners hebben zelf contact met het maatschappelijk werk of andere hulpinstanties. Den Dulk: „De mensen zitten in hetzelfde schuitje. Hier komen ze op een veilige plek tot rust. Ze vangen elkaar op. Dat is de kracht van dit concept. Roos geeft bijvoorbeeld bijles aan de kinderen. Mensen zien haar als de moeder van De Branding.”

Stapelbedden

Maureen de Ruiter (36), die het secretariaat van Capdor beheert, zocht een paar jaar geleden een baantje en ging aan de slag als receptioniste bij De Branding. Inmiddels woont ze zelf in het hotel, nadat haar huwelijk twee jaar geleden stukliep. Ze heeft een kamer voor zichzelf en één voor haar vier kinderen in de leeftijd van 6 tot en met 15 jaar, met twee stapelbedden. „Het is hier leuker dan op een camping”, zegt dochter Eline (9).

De dreigende sluiting van De Branding zorgt voor spanning bij de bewoners. Den Dulk en De Ruiter zijn bezig met de oprichting van stichting Mi Sitio (Spaans voor ”mijn plek”). Daarmee willen ze gelden werven voor sociale-opvangprojecten, vooral voor gescheiden ouders met kinderen. Voor 1 september zal dat echter niet lukken.

Den Dulk zegt te hopen dat de gemeente Noordwijk wil mee­werken aan een oplossing voor de bewoners. „Je kunt deze 35 mensen, inclusief kinderen, toch niet op straat zetten? De gemeente zegt dat ze naar De Binnenvest (maatschappelijke opvang, MB) in Leiden kunnen, maar die zit vol en verwijst regelmatig mensen naar ons. Bovendien betekent dit dat de kinderen naar een pleeg­gezin moeten, want die mogen daar niet verblijven.”

Tristan zegt dat hij niet weet waar hij heen kan als hij hier weg moet. „Mijn ex zal het niet toestaan dat ik met de kinderen in een tentje in de duinen ga slapen.”


„Ga zelf op zoek naar woonplek”

De meeste bewoners van 
De Branding zijn zelfredzaam en moeten zelf op zoek naar vervangende woonruimte. Dat zegt woordvoerder Ton van Heemst van de gemeente Noordwijk. „Het pand is in 2015 beoordeeld door de brandweer Hollands Midden en bij een latere controle is gebleken dat niet alle gebreken rond de brand­veiligheid waren verholpen. Je kunt het de gemeente niet verwijten dat de verhuurder in gebreke is gebleven.”

De gemeente doet „een appel op de zelfredzaamheid van de bewoners. We hebben hen aangespoord om zich in te schrijven als woningzoekende en andere woonruimte te zoeken. Daarbij hebben we hun een lijst gegeven van beschikbare kamers onder de 500 euro.”

Van Heemst wijst erop dat de gemeente een informatie­avond voor de bewoners heeft gehouden en dat er woensdag een tweede bijeenkomst volgt. Daarbij heeft zij oog voor kwetsbare mensen, aldus de woordvoerder. „Zo heeft een van de gezinnen in de eerste ronde een urgentieverklaring gekregen. We gaan er nu nog een keer met de stofkam doorheen om te kijken of er mensen tussen zitten die misschien in aanmerking komen voor beschermend wonen of maatschappelijke opvang. Voor die groep hebben we als gemeente een zorgplicht. De uitvoering daarvan ligt bij de regio­gemeente Leiden en organisatie De Binnen­vest.”

Van Heemst verwacht dat een „handvol” mensen hiervoor in aanmerking komt. „Het is een onredelijke eis dat de gemeente voor iedereen vervangende woonruimte zou moeten regelen. We hebben alleen een taak voor mensen die aanspraak kunnen maken op de WMO.”


„Mensen moeten zelf op zoek naar woonruimte”

De meeste bewoners van De Branding zijn zelfredzaam en moeten zelf op zoek naar vervangende woonruimte. Dat zegt woordvoerder Ton van Heemst van de gemeente Noordwijk. „Het pand is in 2015 beoordeeld door de brandweer Hollands Midden en bij een controle is gebleken dat niet alle gebreken rond de brandveiligheid waren verholpen. Je kunt de gemeente niet verwijten dat de verhuurder dit niet heeft gedaan.”

De gemeente doet „een appel op de zelfredzaamheid van de bewoners. We hebben hen aangespoord om zich in te schrijven als woningzoekende en andere woonruimte te zoeken. Daarbij hebben we hen een lijst gegeven van beschikbare kamers onder de 500 euro.”

Van Heemst wijst erop dat de gemeente een informatieavond voor de bewoners heeft gehouden en dat woensdag een tweede bijeenkomst volgt. Daarbij heeft zij oog voor kwetsbare mensen, aldus de woordvoerder. „Zo heeft een van de gezinnen in de eerste ronde een urgentieverklaring gekregen. We gaan er nu nog een keer met de stofkam doorheen om te kijken of er mensen tussen zitten die misschien in aanmerking komen voor beschermd wonen of maatschappelijke opvang. Voor die groep hebben we als gemeente een zorgplicht. De uitvoering daarvan ligt bij de regiogemeente Leiden en de organisatie De Binnenvest.”

Van Heemst verwacht dat een „handvol” mensen hiervoor in aanmerking komt. „Het is een onredelijke eis dat de gemeente voor iedereen vervangende woonruimte zou moeten regelen. We hebben alleen een taak voor mensen die aanspraak kunnen maken op de WMO.”

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer