Mohammed el-Halabi, hoofd van de afdeling Gaza van World Vision, werd op 15 juni gearresteerd op de grens tussen Israël en de Gazastrook. Volgens de Israëlische veiligheidsdienst bleek tijdens een onderzoek dat hij binnen World Vision actief was voor de militaire vleugel van Hamas. Het geld dat hij doorsluisde naar de terreurorganisatie zou door Hamas gebruikt zijn om tunnels te graven onder de grens met Israël om via die onderaardse gangen aanslagen te kunnen plegen op Israël.

World Vision, dat al veertig jaar werkt in Israël en de Palestijnse gebieden, reageerde donderdag geschokt op de berichten. De organisatie zegt zich in te zetten voor honderdduizenden kansarme kinderen in de Gazastrook, één van de dichtstbevolkte gebieden ter wereld, die geregeerd wordt door terreurbeweging Hamas. Deze organisatie erkent Israël niet en streeft ernaar de Joodse staat te vernietigen.

Al met al een klap in het gezicht van hulporganisaties die in Gaza werkzaam zijn. Het is ook een dreun voor de mensen die in goed vertrouwen geld gaven aan deze organisatie, terwijl die giften voor een niet onaanzienlijk deel gebruikt werden om er aanvallen mee voor te bereiden op Joden.

Israël zal deze ontdekking opnieuw zien als een bewijs dat het nóg strenger moet controleren of de hulp die aan Gaza gegeven wordt wel echt gebruikt wordt om de nood onder de bevolking te lenigen. Het zal er ook een bewijs in zien dat het terecht, samen met Egypte, de grenzen met Gaza zo goed als gesloten houdt om te voorkomen dat Hamas voorzien wordt van wapens en andere goederen die ze kunnen gebruiken voor terreur.

Na de aanslagen van extremisten in het westen, wordt er met iets minder dedain gekeken naar Israël en de maatregelen die het land neemt om zich te beschermen tegen terrorisme. Inmiddels wordt zelfs gesproken over de ”Israëlisering” van Europa, wat zoveel wil zeggen als dat veiligheidsmaatregelen die daar al jaren gangbaar zijn nu ook hun intrede doen in Europa.

Ondertussen zijn de armen in Gaza het kind van de rekening zijn. Ze zuchten onder een regering –die ze overigens zelf aan de macht hebben geholpen– die hulpgeld liever uitgeeft aan wapens dan aan voedsel. Het was bekend, maar daarmee is het niet minder schokkend.

Extern toezicht op hulporganisaties is noodzakelijk. En aan de ernst van deze zaak mag niets worden afgedaan. Het mag voor christenen echter evenmin aanleiding zijn de hand nu maar op de knip te houden als hulporganisaties om steun vragen. Gelukkig zijn verreweg de meeste hulporganisaties bonafide en worden ze streng gecontroleerd. Hulp weigeren omdat het geld „toch wel verkeerd terecht zal komen” is niet anders dan op een verkeerde manier uit willen komen onder de opdracht van Jezus Zelf: „Weest dan barmhartig, gelijk ook uw Vader barmhartig is.”