In het verleden was dat geen probleem. Om beurten hadden de socialistische PSOE of volkspartij PP de meerderheid in de Cortes. In december echter kwamen er twee nieuwe partijen bij - Ciudanos en Podemos - die er voor zorgden dat niemand een meerderheid had en dat coalitievorming nodig was. Alleen sloten de vier grootste partijen elkaar linksom dan wel rechtsom uit en wilde bovendien niemand in zee met demissionair premier Mariano Rajoy, wiens PP nog wel de meeste zetels had.

Drie consultatierondes van Felipe en veel gesprekken later moest Spanje een maand geleden opnieuw naar de stembus. Rajoy kreeg er zetels bij, maar opnieuw kreeg niemand een werkbare meerderheid en weer is een coalitie de enige weg tot de vorming van een kabinet. Opnieuw ook wil, op Ciudanos na, niemand verder met Rajoy als premier.

Die patstelling begint op de zenuwen te werken van de koning, die in het geheel ook niet meer mag zijn dan gespreksleider. Wanneer hij donderdag alle fractielieders heeft ontvangen, wil hij liefst iemand vragen in het parlement om vertrouwen te vragen voor de vorming van een regering. Dat zou Rajoy moeten zijn, maar die weet nu al dat hij die steun in de Cortes niet heeft en lijkt het verzoek van de koning te zullen afwijzen.

Rajoy lijkt er volgens Spaanse media op te speculeren dat echt niemand derde verkiezingen in één jaar wil, en hoopt dat andere partijen zullen inbinden en hem steunen dan wel zich onthouden van stemmen bij een vertrouwensstemming. Andere groeperingen rekenen er juist op dat Rajoy bij de PP plaatsmaakt en zichzelf offert, om nieuwe verkiezingen te voorkomen. Tot die tijd moet Felipe blijven praten, en hopen dat het verstand een keer zegeviert.