Ds. McPherson, emeritus predikant van de Free Church of Scotland, constateerde dat velen bij tijden de weg van ontmoediging gaan. Hij riep zulke predikanten ertoe op terug te zien op Gods roeping en het besef te verlevendigen dat Hij het werk van Zijn handen niet laat varen. „Kijk ook om u heen, naar de steun die u kunt krijgen van anderen, in de gemeente, in classicaal verband, op predikantenconferenties. Ik weet dat het kan ontmoedigen, maar vergeet daarnaast het succes van anderen niet. De Bijbel roept ons ertoe op ons te verblijden met de blijden. Het gaat om het welzijn van het hele lichaam van Christus. Sla ten slotte de ogen omhoog. Zoek de dingen die boven zijn, waar Christus is.”

De oud-zendeling herinnerde heel praktisch aan zijn eerste bezoek aan Peru in 1960. „„Er zijn hier twee soorten zendelingen”, werd me verteld. „De ene soort houdt geen siësta en verdwijnt na korte tijd. Zij die wel siësta houden, houden het vol.” Niet dat ik het altijd gedaan heb, maar de les is duidelijk: zorg voor voldoende rust. In moeilijke situaties moet je fit zijn.”

Als een van de redenen waarom predikanten soms ontmoedigd ontslag nemen, noemde ds. McPherson financiële nood. In Peru, waar hij jarenlang zendeling is geweest, heeft hij verschillende keren predikanten zien emigreren naar de Verenigde Staten, of een andere baan zien zoeken. „Ik keur dat niet per definitie af. De Bijbel doet dat ook niet. Als Levieten de velden van hun vaderen gaan bewerken en de tempel laten voor wat die is, richt Nehemia’s verwijt zich tegen de overheid. Predikanten brengen soms veel offers, niet het minst ten aanzien van hun gezin. Als gemeenten hun niet enige financiële armslag geven, ligt de verantwoordelijkheid niet bij de predikant. De fout ligt bij problemen echt niet altijd bij predikanten. Principieel zeg ik: de predikant moet volharden, maar in specifieke gevallen kan ik me voorstellen dat hij het beter vindt om ergens anders aan de slag gaan. God alleen oordeelt het hart.”

Donderdagmiddag stond een forum ingeroosterd op de colloque. De nieuwe film over het lijden van Jezus levert ook in Frankrijk verhitte discussies op. Dr. Douglas Kelly, hoogleraar systematische theologie aan het Reformed Theological Seminary in North Carolina (VS), hechtte in zijn vervolglezing over de overwinning van het Lam veel waarde aan getallen. „De toekomst behoort aan het evangelicale christendom. De vrijzinnigen hebben bijna elk contact met deze wereld verloren, zijn getalsmatig klein en vergrijsd geworden.”

De meeste christenen zijn zwart, leert statistisch onderzoek. En de meeste presbyterianen wonen in Zuid-Korea. „Christus heeft bepaalde deuren gesloten en andere heeft Hij geopend. Het rijke Westen heeft aan macht ingeboet, rijkdom ingeleverd, vergrijst. Arbeidskrachten uit andere landen zijn nodig om de economie draaiend te houden. De consequenties van het verwerpen van Christus openbaren zich. Laten we echter niet wanhopen; Hij kan de deuren in dit werelddeel weer openen.” In de bespreking nuanceerde Kelly zijn uitspraken over de bloei van het christendom in andere werelddelen enigszins. „Er zijn veel kinderen van God, maar de kwaliteit is vaak bedenkelijk. Een uitgever heeft me verzocht een systematische theologie te schrijven. Mijn reactie was: Nog een? Hij heeft mijn tegenvoorstel geaccepteerd om er een te schrijven die toegespitst is op de problematiek in de derde wereld. Oud-studenten die in Afrika werken, bieden daarbij de helpende hand.”

Vervolging heeft volgens Kelly naar het woord van Tertullianus de bloei van de kerk als gevolg gehad. „Wij hoeven er niet bang voor te zijn. Wordt u gedood, dan vindt u het leven aan de andere kant. Jezus Christus heeft de sleutels van het dodenrijk. Als Hij zelfs macht heeft over leven en dood, waarom zouden we nog vrezen voor dingen die minder ernstig zijn dan de dood? We kunnen de toekomst met vertrouwen tegemoet zien.”