Onder meer met dit citaat van de Engelse prediker J. C. Ryle benadrukt ds. H. Korving, predikant van de christelijke gereformeerde kerk te Urk (Maranatha), de waarde van de zondag als rustdag: het welzijn of het verval van het christendom hangt af van de handhaving van de rustdag. Ds. Korving werkt Ryles stelling uit in zijn boek ”Kom tot Zijn rust! Over de vreugde van de rustdag” (uitg. Brevier, Kampen).

De waarde van de zondag wordt bedreigd door toegenomen winkelopenstellingen, door het intrekken van de Zondagswet en door steeds meer christenen die pleiten voor het vieren van de sabbat op zaterdag in plaats van het houden van de zondag als rustdag. Ds. Korving roept op tot bezinning.

Scheppingsorde

De rustdag is Gods instelling, die Hij als scheppingsorde aan de mens heeft meegegeven, zegt de auteur. De sabbat geeft daarnaast ook orde in de letterlijke zin van het woord. Het tijdritme krijgt een vast patroon: zes dagen werken, één dag rusten. „Die orde is een zegen.”

Het boek biedt Schriftoverdenkingen over thema’s als ”De sabbat beoefend in de woestijn” (Exodus 16), ”De sabbat verankerd in Gods wet” (Exodus 20) en ”De sabbatsrust die Jezus biedt” (Mattheüs 12).

Aan de hand van de Heidelbergse Catechismus (Zondag 38) bespreekt ds. Korving het verband tussen de sabbat en de zondag. Het samenkomen op de dag des Heeren is daarbij een kernactiviteit, schrijft hij. „In die samenkomst van de gemeente vinden vier dingen plaats: Gods Woord wordt gepreekt, de sacramenten worden bediend, het gezamenlijke en openbare gebed vindt plaats en er wordt een handreiking gedaan voor de armen, de diaconale collecte.”

De christelijke zondag is een sabbat in nieuwtestamentisch licht. „De overeenkomst is dat de hierboven genoemde vier onderdelen van de samenkomst van de christelijke gemeente ook bepalend waren c.q. zijn voor de dienst in de synagoge. Prediking, gebed, besnijdenis, armenzorg. Wat op sabbat in de synagoge gebeurt, gebeurt voor de christelijke gemeente in haar samenkomst op de eerste dag der week. Het verschil is dat de joodse sabbat net als de tempeldienst een ceremonieel karakter had dat vervuld is door de komst en het werk van Christus.”

Twee klippen

In het laatste hoofdstuk trekt ds. Korving enkele lijnen vanuit de Schriftoverdenkingen naar de praktijk. Daarbij wil hij waken voor klippen van wetticisme en libertinisme. Hij noemt het tegenstrijdig om God lief te hebben en toch slordig met Zijn dag om te gaan. Het moet liefhebbers van Gods Naam aan het hart gaan dat Zijn dag onder vuur ligt.

De zondag is niet in de plaats van de joodse sabbat gekomen, stelt ds. Korving. Het verwijt dat de zondag een exponent is van de zogenaamde vervangingstheologie noemt hij onjuist. „In plaats van vervanging moet men veel meer aan vervulling denken.”