Dat concludeert ingenieursbureau BouwQ, dat in opdracht van de gemeente onderzoek deed naar het incident. De conclusies van het onderzoek werden donderdag gepresenteerd op een persconferentie.

In 1992 werd metselwerk in de kelder vervangen door een stalen balk, daaronder werd de scheidingswand neergezet. De balk steunde oorspronkelijk op het gewelf, maar kwam uiteindelijk te steunen op de scheidingswand.

Van de plaatsing van de balk konden de onderzoekers geen documenten vinden, wat erop wijst dat er geen toestemming voor was gegeven. Hierdoor wisten de bouwvakkers eerder dit jaar niet wat de werkelijke functie was van de scheidingswand. Toen de wand werd verwijderd begaf niet alleen het gewelf het, maar ook de draagconstructie op de begane grond en eerste verdieping.

Als de wand in februari niet was weggehaald was het gebouw mogelijk niet ingestort, zei ingenieur Ben Notenboom. Maar het had ook eerder of later alsnog mis kunnen gaan. Over de verbouwing uit 1992 was Notenboom duidelijk. „Die deugde niet.”

Verantwoordelijk wethouder Eric Logister omschreef de instorting als een „samenloop van omstandigheden”. Hij acht de kans op herhaling klein. Hij benadrukte dat de verantwoordelijkheid bij de pandeigenaar ligt, maar zei ook dat de gemeente de eigenaren van historische panden wil helpen om vast te stellen of hun panden veilig zijn.