Zijn vrouw Aagje den Uijl (71) heeft er alle vertrouwen in dat het goed komt. „Ik ben al vier keer meegeweest, samen met een vriendin. Een bootreis is zó leuk. Zeker met Amicitia. Die reisorganisatie past wat sfeer betreft het beste bij ons.”

Den Uijl heeft z’n boerderij een aantal jaren geleden overgedaan aan twee zoons. „Maar ik kom nog elke dag op het bedrijf. Boer zijn is een mooi vak. M’n vader en opa waren het ook. Je bent zelfstandig, werkt veel buiten en dat allemaal lekker dicht bij huis. Je maakt wel lange dagen. En is er een verjaardag in de familie, dan kun je er niet altijd naartoe. Boer zijn is een manier van leven. Prachtig. Mijn vrouw is altijd m’n eerste hulp geweest.”

Het echtpaar heeft vijf kinderen en negen kleinkinderen. De jongste zoon, Martin (40), woont nog thuis. Hij neemt ook deel aan de bootreis. Zij: „Martin heeft tijdens de geboorte door zuurstofgebrek een hersenbeschadiging opgelopen. Hij is doof aan één kant. En door een ongeluk met een veer die losschoot, is hij ook nog z’n rechteroog kwijtgeraakt.”

Gelukkig heeft hun zoon een zinvolle dagbesteding, zeggen z’n ouders. „Martin werkt bij een voederfabriek in Genemuiden en een tapijtfabriek in Hasselt. Toch is het wel een zorg, zo’n jongen. Zijn collega’s zijn z’n vrienden. Maar het wordt steeds stiller om hem heen. Leeftijdsgenoten gaan trouwen. Vooral de zondag vindt hij soms saai. Dan lezen wij een boek en vraagt hij: Waarom zeggen jullie niks tegen mij?”

De krant volgt Martin elke dag. Den Uijl: „Fijn dat het RD sinds een poosje wordt voorgelezen op internet. Dat is een uitkomst voor onze zoon.” Zijn vrouw: „Eén keer per jaar gaat Martin mee met een vakantieweek voor gehandicapten. Dan pakken wij soms een paar dagen een hotelletje, samen met vrienden.”

De familie Den Uijl gaat zondags naar de oud gereformeerde gemeente in Kampen. „We hebben geen eigen predikant. Er worden elke zondag preken gelezen, onder anderen van oudvaders. Doordeweeks gaan we graag eens ergens anders naar de kerk om een predikant te horen. Op zondag doen we dat liever niet. Het zou voor Martin niet fijn zijn. Onze zoon is gehecht aan z’n vaste plek. Bovendien is de kerk geen supermarkt. Zo van: de ene keer shoppen we hier, de andere keer daar. Dat is niet goed.”

Dit is de derde aflevering in een serie portretten van deelnemers aan een bootreis van Amicitia.