Vrijdagavond. Student Van Eijsden (19) fietst om 21.15 uur door Ede om met vrienden te gaan poolen. Bij het NS-station Ede-Wageningen komt een vrouw op hem af. „Ze vroeg de weg naar de Riethorst, een kliniek voor psychische zorg in Ede.”

De vrouw, die zegt lopend vanuit Bennekom naar Ede te zijn gekomen, maakt een verwarde indruk. „Ze zei dat er demonen in haar zaten”, vertelt Van Eijsden. „Ze was bang.” Verder stelt ze allerlei vragen op godsdienstig gebied. De vrouw is –naar eigen zeggen– bij een hulpverleningsinstantie weggestuurd omdat ze uitbehandeld zou zijn.

„Bij mij gingen alle alarmbellen rinkelen. Dit zit niet goed, dacht ik.” De derdejaarsstudent journalistiek probeert contact op te nemen met De Riethorst. „Ze zag een engel in mij, maar dat zag ze in de halve wereld”, zegt hij relativerend. „Je kon duidelijk merken dat ze geestesziek was.”

De student probeert de vrouw op haar gemak te stellen. „Ze zag eruit zoals oude tantes eruit zien. Niet heel stijlvol gekleed, maar ook niet iemand die al drie dagen op straat heeft gezworven.” De Riethorst is na sluitingstijd echter niet bereikbaar.

Uitbehandeld

Van Eijsden neemt daarop contact op met de politie. De politie vraagt haar aan de lijn. In het gesprek vertelt de vrouw ernstige problemen te hebben en geholpen te moeten worden. „Je hoeft geen Freud te hebben gestudeerd om te zien dat ze dringend hulp nodig had.”

Twee vrouwelijke agenten arriveren op station Ede-Wageningen. „Een van de agentes herkende de vrouw en wist dat ze uitbehandeld was.” De Edese student vertrekt. „Ik had de gedachte dat de vrouw nu in professionele handen was.”

Een dag later steekt een vrouw zichzelf in brand in het centrum van Bennekom. Tientallen mensen zijn getuige van haar wanhoopsdaad. Van Eijsden hoort het schokkende nieuws enige tijd later. „Ik dacht: het zal toch niet zo zijn…?”

Zijn vrees wordt bewaarheid. Het blijkt om dezelfde vrouw te gaan als die hij vrijdagavond heeft proberen te helpen. „Het greep me aan. De vrouw was helemaal de weg kwijt.” In de nacht van zondag op maandag is de vrouw overleden in het Brandwondencentrum in Beverwijk.

De student neemt contact met de politie op. De politie wil om privacyredenen niet officieel bevestigen dat het om dezelfde persoon gaat als de verwarde vrouw. De student weet echter genoeg. „Zo veel verwarde vrouwen van 51 jaar lopen er nu ook weer niet rond.”

Van Eijsden noemt het „vooral triest” dat de vrouw op deze manier is overleden. „Hoe moet ze zich hebben gevoeld op dat moment? Het was wellicht een schreeuw om aandacht”, zegt hij over de zelfverbranding van de vrouw.

Van Eijsden blijft met veel vragen achter. Heeft de hulpverleningsinstelling haar op straat gezet? Heeft de politie haar alleen achtergelaten? Hij benadrukt niet –„als leek”– met een vinger naar iets of iemand te willen wijzen. „Ik weet niks van de zorg. Maar ik vraag me wel af hoe het in Nederland kan gebeuren dat iemand die om hulp vraagt niet ergens wordt opgevangen.”

Ingrijpen

De politie in Ede heeft vrijdagavond ingegrepen bij de verwarde vrouw, stelt politiewoordvoerder Paul Koetsier in een reactie. „Wij hebben ruggespraak gehouden met een deskundige. Vervolgens is het geen politietaak meer.”

De verwarde vrouw is volgens Koetsier niet op straat achtergelaten, maar ook niet meegenomen naar het bureau. Hij kan om privacyredenen geen mededelingen doen over wat er precies met haar is gebeurd. Hij zegt zich voor te kunnen stellen dat de gebeurtenissen vragen oproepen. „Wij doen wat in ons vermogen ligt. Het blijft een zaak met tragische afloop.”