Vooralsnog heeft Turkije alleen zijn ambassadeur uit Berlijn teruggeroepen voor overleg. Turkse media fulmineren tegen de uitspraak van de Bondsdag, maar dat viel allemaal te verwachten.

Forse strafmaatregelen op bijvoorbeeld economisch gebied kan Turkije zich ten aanzien van Duitsland niet veroorloven. Duitsland is de grootste economie van Europa en Ankara is daar sterk afhankelijk van. Bovendien is Duitsland het belangrijkste Europese NAVO-land. Nu Turkije in onmin met Rusland leeft na het neerschieten van een Russisch gevechtsvliegtuig heeft het land er belang bij de relatie met de verdragsorganisatie niet op het spel te zetten.

Turkije kan echter wel besluiten de recente afspraken over het opnemen van vluchtelingen terug te draaien. Daar dreigde de Turkse president Erdogan al eerder mee – en voor minder gevoelige zaken dan de Armeense genocide.

Als Turkije doelbewust een vluchtelingenstroom op gang brengt, zal Europa overspoeld worden met honderdduizenden nieuwe migranten. Daarmee heeft Ankara een fors machtsmiddel in handen.

Tegelijkertijd zou Turkije daarmee in eigen vlees snijden. De felbegeerde opheffing van de visumplicht voor Turken die naar de Europese Unie reizen zal daarmee op de tocht komen te staan. En toetreding tot de EU zal ook voorlopig van de baan zijn.

Anderzijds is de Armeense genocide een dermate open zenuw in Turkije dat een tegenreactie toch wel eens onvoorspelbaar kan zijn.

De vraag is hoeveel Duitsland zich vervolgens aan Ankara gelegen zal laten liggen. De Armeense president Sargsyan verklaarde deze week tegenover de krant Bild dat Duitsland zich niet langer moet laten intimideren door de Turken.

Vooralsnog staat de uitspraak van de Turkse premier Yildirim, vanmorgen, dat de affaire niet zal leiden tot een complete breuk in de Duits-Turkse relaties. „Duitsland en Turkije zijn belangrijke bondgenoten.”