Van Vliet (1969) speelde de eerste cd vol met een afwisselend concert­programma, op de tweede schijf staan de vierde Sonate van Guilmant en de vierde Symfonie van Widor.

Zo te horen voelt de organist zich in deze kerk en op dit instrument als een vis in het water. Het openingswerk, variaties over ”Sine Nomine” (”Voor alle heil’gen in de heerlijkheid”) van Denis Bédard, begint expressief en loopt uit in een mooi breed koraal waarvan de regels worden onderbroken door virtuoos passagewerk.

In het Scherzo van Deszö Antalffy-Sziross overrompelt Van Vliet de luisteraar met een heel knappe techniek. Daarnaast klinkt er een tedere ”Chant du Soir” van Marco Enrico Bossi.

De Nederlandse koraalbewerkingen zijn vertegenwoordigd met overtuigend gespeeld werk van Klaas Jan Mulder en Herman van Vliet. In de ”vierden” van Guilmant en Widor geeft de musicus blijk van oog voor de lange lijn binnen een meerdelige vorm.

Ook speeltechnisch valt er niets aan te merken op deze productie.

De momenten waarop Van Vliet alles loslaat en boven zichzelf uitstijgt, zoals in het einde van de Sinfonia uit cantate BWV 35 van Bach en de Finale uit de vierde Symfonie van Widor, zijn voor mij de meest memorabele delen van deze fraaie dubbel-cd. Wat mij betreft hadden er wat meer van dit soort momenten mogen zijn, maar dat is dan ook mijn enige kritiekpunt.

Orgelconcert Marburg (D) – André van Vliet; JQZ Muziekproducties (JQZ 98058); 2-cd; € 17,50; www.andrevanvliet.nl