Britse badplaatsen lijken niet 
zonder een pier te kunnen. 
Volgens Jane Ellis, hoofd van 
het toerismekantoor Hastings & 1066 Country, telt het land er „zeker honderd.” Helaas lijken ze niet allemaal een lang leven beschoren. Brighton, 50 kilometer ten westen van Hastings gelegen, had twee pieren, maar van de ene rest alleen nog een metalen skelet nadat die in 2003 door een brand werd getroffen.

De pier van Hastings onderging in 2010 eenzelfde lot. Ellis: „De pier, die al sinds 2008 vanwege veiligheidsredenen voor het publiek gesloten was, ging toen in vlammen op. Wat restte na de brand waren de staanders die, net als nu nog in Brighton, als een rij meerpalen uit zee omhoog­staken.”

Voor een slordige 14 miljoen pond, omgerekend circa 18 miljoen euro, is de pier weer opgebouwd. „Ruim 11 miljoen pond kwam van de Heritage Lottery Fund”, vertelt Karen Trimmings, operations manager van de Hastings Pier, tijdens een rondleiding op het bouwsel, dat zich over een lengte van 272 meter in zee uitstrekt.

De pier oogt eenvoudig. „Er is bewust gekozen voor een mini­malistische stijl”, zegt Trimmings. „Dat is wel een stevig punt van discussie geweest: opbouwen zoals het vroeger was of niet.”

Vroeger wil zeggen: een pier 
in victoriaanse stijl. Dat bouwwerk was rijk gedecoreerd met onder andere een paviljoen met 2000 zitplaatsen en een histo­rische balzaal. Trimmings: „Sommige mensen hadden er moeite mee dat de nieuwe pier niet in 
de oorspronkelijke stijl is herbouwd. Uiteindelijk is het dit geworden.”

Om haar woorden kracht bij te zetten, wijst Trimmings naar het nieuwe paviljoen op de pier. „Daar is een restaurant in gevestigd, maar ook een ruimte waar cursussen gegeven kunnen worden. En buiten kunnen er ook muziekoptredens worden gegeven of markten worden ge­organiseerd.”

Bij de bouw, van restauratie 
kun je eigenlijk niet spreken, is vooral voor duurzame materialen zoals hout gekozen. „Het is natuurlijk de bedoeling dat de pier de nodige bezoekers gaat trekken en de lokale economie een impuls zal geven”, aldus Trimmings.

Wie de pier oploopt, kan niet anders dan onder de indruk zijn van dit eenvoudige maar toch sierlijke bouwwerk, dat zich over de machtige zee uitstrekt. Wat ook opvalt is de breedte van de pier, van tientallen meters. „Op de kop is er een plek ingeruimd voor mensen die hier hun hengel willen uitwerpen”, vertelt Trimmings.

Wie terugloopt naar de stad, heeft een prachtig uitzicht op Hastings, dat vooral bekend is door de veldslag die hier 950 jaar geleden, in 1066, werd gevoerd. Indrukwekkend zijn de heuvels waartussen het oude stads­centrum geklemd ligt. De top van de heuvel is te voet te bereiken, maar dat is een stevige klim. Een alternatief biedt de ouderwetse tandradbaan.

Verderop aan de kust liggen de kleine schuiten van de plaatselijke vissers op het kiezelstrand. Omdat Hastings geen eigen haven bezit, sturen de vissers hun boten richting het strand, waar ze met een kabel uit het water op het droge worden getrokken. „Er zijn in het verleden een paar keer pogingen ondernomen om hier een haven aan te leggen, maar dat is nooit gelukt”, vertelt Ellis, en ze wijst naar een paar massieve betonblokken in het water.

Het is eigenlijk te bizar voor woorden. Een stad weet geen 
haven aan te leggen, maar een bijna 300 meter lange pier is geen probleem. Tegelijk vormen de vissers met hun kleine schuiten op het kiezelstrand net zo’n attractie als het bouwwerk boven de golven.

www.visit1066country.com 
www.poferries.com