Commentaar: CU in Zwolle is duidelijk grens overgegaan
Hoe je het ook wendt of keert, het blijft opmerkelijk. De fractie van de CU in Zwolle steunt het voorstel van het college (waarin ook twee CU’ers zitten) om de mogelijkheden voor zondagsopenstelling te verruimen. Alle supermarkten in de stad mogen voortaan op zondagmiddag de deuren openen. Ook is het aantal koopzondagen uitgebreid van twaalf naar vijftien. Vriend en vijand is verbaasd dat deze christelijke partij hiermee instemt. En het is ook verbazingwekkend. Iedereen weet dat CU en SGP tot nu toe schouder aan schouder hebben gestaan als het gaat om handhaving van de zondagsrust. Steeds weer verheffen zij hun stem als getornd wordt aan de regels. Op landelijk niveau is dat nog zo. Maar plaatselijk lijken er nu haarscheuren te komen in dit front.
Als dat het enige zou zijn, was de schade nog beperkt gebleven. Jammer dat de eendracht voorbij is. Wroeters in de geschiedenis van politieke partijen moeten later nog maar eens uitzoeken wat erachter zat. Maar het is niet iets waar je je druk over hoeft te maken. Onderlinge verwijdering doet zich vaker voor.
Wat in Zwolle gebeurt, gaat echter dieper. Hier wordt welbewust een expliciet gebod uit de Tien Geboden aan de kant geschoven, omdat daarmee de lokale gemeenschap bij elkaar gehouden kan worden. Dat laatste is namelijk het argument van de CU om in te stemmen met het collegevoorstel. De fractie heeft zich afgevraagd hoe men zoveel mogelijk rekening kan houden met elkaar. De conclusie is dat verruiming van de zondagsopenstelling daar een bijdrage aan kan leveren.
Nu is het zeker een taak van politici om de samenhang in de maatschappijj te bevorderen. Dat ze daarbij compromissen moeten sluiten, is duidelijk. Dat ze daarbij vuile handen maken, is ook evident. Alleen de stuurlui aan de wal kunnen hun handen in de zakken houden, zodat die niet besmet raken.
De spannende vraag is echter wel hoe ver je gaat. Daarover is vaak discussie. Dat debat is bij bepaalde onderwerpen ook mogelijk. Echter niet altijd. Soms is er ook een duidelijk grens waar halt gehouden moet worden. Die grens wordt in dit geval overschreden. Hier wordt onder druk van het moderne adagium ”leven en laten leven” de dag die God voor Zichzelf heeft gereserveerd verder uitgeleverd aan de commercie. Dat is ernstig en verbijsterend. Een dergelijk compromis valt nooit te verdedigen.
Kerken, christelijke politici –ook velen van de CU– en christelijke organisaties spannen zich momenteel eensgezind in om de zondagsopenstelling van winkels af te remmen. Vanuit de diepe overtuiging dat de dag tot eer van God en ten dienste van de mens onderscheiden moet blijven van de andere dagen in de week. En ondertussen zegt een fractie van de CU in een grote provinciestad: „Hier valt met ons wel over te onderhandelen.”
Heeft de CU in Zwolle zich wel gerealiseerd dat ze voorstanders van afschaffen van elke regel voor de zondagsrust hiermee een geweldige troef in handen heeft gespeeld? Zij zullen nu zeggen: „De zondag is voor jullie dus niet onaantastbaar.” Een verbijsterende en tactisch gezien zeer onverstandige stap.
