Het commentaar op dit besluit van de confessio­nelen varieerde ook nogal. Enerzijds was er gegniffel over de „bekende” preutsheid van christenpolitici. „Ze blijven ook bekrompen”, verzuchtte woensdagavond een gesprekspartner tijdens een uitzending. Anderzijds werden er zure opmerkingen gemaakt. „Juist zij hebben voorlichting nodig.”

Het besluit van de christelijke politici is begrijpelijk en verstandig. Begrijpelijk, omdat men vraagtekens kan plaatsen bij de zin van een dergelijke informatiebijeenkomst. Alsof er al niet genoeg bekend is over seksualiteitsbeleving van jongeren en ouderen. Elke maand verschijnt er wel een onderzoek of artikel dat die beschrijft. Waarom dan deze extra investering in tijd en geld?

Het besluit is ook verstandig omdat een deel van het programma verzorgd wordt door ”dokter Corrie”. 
Uit haar aanpak van dit thema op Schooltv is bekend dat die ethisch gezien de nodige vragen oproept. 
Men kan daarom op zijn minst stellen dat er onvoldoende evenwicht zit in de voorlichting aan de Kamerleden.

Niemand kan ontkennen dat de verseksualisering van de samenleving een ernstig probleem is. Dat Kamer­leden zich afvragen of ze daarin een sturende rol kunnen hebben, is zinvol. Maar dan is wel essentieel dat daarbij de vraag op tafel komt welke kant men op wil. Anders gezegd: wat zijn de ethische kaders waarbinnen de Kamer wil werken?

De route die vandaag de dag leerlingen aangeprezen wordt is: „Weet wat de consequenties zijn van je seksuele gedrag. Bepaal zelf wat je wilt. Doe geen dingen waar je geen zin in hebt.” Daar kan niemand op tegen zijn. Maar die voorlichting is daarmee wel veel te mager. De vraag wat moreel kan en mag, wordt niet gesteld.

Daarom talmt de overheid ook om op te treden tegen allerlei lectuur en films met een zeer bedenkelijke, vaak zelfs pornografische inhoud. Elk pleidooi om daartegen wettelijk op te treden, wordt van tafel geveegd met het argument dat ons land geen censuur kent.

Evenmin wordt stelling genomen tegen de moderne gedachte dat seksualiteit vooral met genot en weinig met onbaatzuchtige liefde en blijvende trouw te maken heeft. Zodra die twee noties worden ingebracht, raken velen geïrriteerd omdat ze de schaduw van het opgestoken vingertje denken te ontwaren. Terwijl juist die waarden een belangrijke corrigerende factor zouden kunnen zijn in het proces van steeds verdergaande verseksualisering van de samenleving.

Niet de absentie van de fracties van christelijke partijen bij de voorlichtingsronde van donderdag is het opmerkelijke punt, maar het ontbreken van aandacht voor de dieper liggende oorzaken van de maatschappelijke ontwrichting en het probate middel tot genezing.