Toch is het juist het pinksterfeest waar onze kille maatschappij indirect om roept. Alom wordt geklaagd over individualisering. Over verharding. Over troosteloosheid. En juist Pinksteren is het feest van de Trooster, Gods Heilige Geest. Het is de Geest Die verharding doorbreekt. Die eenzamen verbindt. Met God en met elkaar. En het is de Geest Die troostelozen troost. De Heilige Geest overtuigt van zonde, gerechtigheid en oordeel, zegt de Heere Jezus. Zonde, waarvan het ongeloof de kern is.

Hoe Hij dat doet? Door de Bijbel. Het Woord van God. Woord waarin God Zich uitspreekt. Waarin Hij zegt hoe het er voorstaat met wereld en mensheid. Maar waarin Hij ook een weg –dé Weg– wijst van vergeving en verzoening.

Pinksteren is dan ook door de eeuwen heen het feest geweest waarop de kerk kijkt naar het zendingswerk. Hoe staat het ervoor? Hoe breed is de Bijbel beschikbaar? Waar kan de goede boodschap van het Evangelie gehoord worden in de eigen taal? En hoeveel landen en volkeren hebben het afgelopen jaar die Bijbel in hun eigen taal ontvangen?

Op onze planeet worden zo’n 7000 talen gesproken. Naar schatting resteren er nog bijna 1800 talen waarin de Bijbel vertaald moet worden omdat in die taal nog niets of weinig van de Bijbel beschikbaar is.

Pinksterfeest is een zendingsfeest. En zending is niet een hobby van christenen, maar een opdracht van Jezus Zelf.

Maar Pinksteren is niet minder het feest van de eenheid onder de christenen. De zending mag nooit misbruikt worden om maar niet naar de eigen situatie te hoeven kijken. Naar het christendom in Nederland bijvoorbeeld, dat tot op het bot verdeeld is en waar de kerk steeds verder dreigt te verkruimelen.

Pinksteren is dus naast zendingsfeest ook het feest van de oecumene. Een term die in reformatorische kringen te besmet lijkt om nog onbevangen te durven gebruiken. Ten onrechte. Want wie spreekt over de gemeenschap der heiligen, kan dat niet doen zonder eerst de ene, heilige, algemene, christelijke kerk te belijden. Het zijn zaken die niet los verkrijgbaar zijn. En het is niet zómaar dat die belijdenis direct uitgesproken wordt nádat het geloof beleden is in de Heilige Geest.

Gemeenschap der heiligen verdraagt zich ten diepste niet met verdeeldheid. Ook al kan het heel comfortabel voelen, die gemeenschap in de eigen kerk of groep. Pinksteren is als een ketting waarin de parels zich aaneenrijgen. Uitstorting van de Heilige Geest, één heilige, algemene, christelijke kerk waarin de gemeenschap der heiligen wordt beleden en ervaren.

Wie een van de parels verwisselt, of verwijdert, breekt de ketting.