Maarten en Marita Dekker zijn door het deputaatschap voor Israël van de Gereformeerde Gemeenten uitgezonden om het Evangelie te brengen onder Joden en Arabieren.

In het gebouw van de gereformeerde gemeente in Woerden zijn vrouwen uit alle hoeken van het land samengekomen om het levensverhaal van Marita Dekker te horen. Haar man vertelt in een inleiding dat het aantal aanmeldingen overweldigend was. „Wat wij als mannen niet voor elkaar krijgen, lukt vrouwen. Het doet mij denken aan de begintijd van de gemeente in Nazareth. Eerst kwam er een moeder met haar twee zonen. Zij nam haar depressieve buurvrouw mee. Toen kwamen er nog een paar vriendinnen en zo groeide de gemeente.”

Ook de Woerdense predikant ds. W. A. Zondag noemt in zijn opening de bijzondere rol van vrouwen in het Koninkrijk van God. „Loïs en Eunice leefden hun geloof voor aan Timotheüs. Moeder Monica bad voor Augustinus. Bunyan werd door verschillende vrouwen aan het denken gezet over het geloof. Dat u ook zo een middel mag zijn.”

Marita Dekker begint haar bijdrage met de herinnering aan haar vader, die vaak voorlas. „Hij las me voor uit ”Bonisa” en ik begon te verlangen naar de stem van de goede Herder. Vanaf dat moment wilde ik de zending in.” Ze moedigt moeders en oma’s aan om ook voor te lezen. „De Heere kan en wil dat zegenen.” Toen ze juf werd, dacht ze erover na hoeveel ze van haar salaris aan de zending wilde geven. „Ik kreeg in mijn hoofd: 1000 gulden. Maar ik vond het moeilijk om dat weg te geven van mijn eerste loon. Toen ik de Bijbel opende, las ik over het penninkje van de weduwe. Dat kwam me slecht uit en ik bladerde door naar het volgende Evangelie. Maar daar las ik die geschiedenis opnieuw. ’s Avonds las mijn vader hetzelfde gedeelte voor aan tafel. Toen deed ik het. Wat doen wij? Geven we de restjes of zijn het offers? En geven we alleen geld of onszelf?”

Dat brengt haar op het thema roeping. Het echtpaar Dekker wilde de zending in. „Maar Maarten kreeg een hernia en ik was zwanger met allerlei complicaties. We vroegen aan de Heere: „Als U ons wilt uitzenden, mogen we dan gevraagd worden?” Uiteindelijk werden we gevraagd voor de zending in het Nigeriaanse Izi.” Op het zendingsveld ligt volgens Marita Dekker de zonde van hoogmoed op de loer. „We verheffen ons zo gemakkelijk boven een ander. We denken zo gauw dat we een betere aanpak hebben.” Ze raadt de vrouwen aan: „Wees de minste. In je huwelijk, in je team. En wordt niet bitter, want bitter worden is een keuze. Breng onrecht en zonde bij de voet van het kruis.”

Na bijna acht jaar in Izi werd het echtpaar overrompeld door de vraag of ze in Israël wilden gaan wonen en werken. „Onmogelijk”, was Maartens eerste reactie, zo vertelt zijn vrouw. „We hadden wel tot ons pensioen in Nigeria willen blijven. Maar toen sprak Maarten tijdens Kerst over de woorden van de engel Gabriël. „Geen ding zal bij God onmogelijk zijn.” Hij moest het woord ”onmogelijk” terugnemen, we moesten naar Israël.” Marita Dekker volgde haar man. „Als de Heere je man roept, moet je niet in de weg gaan staan. Anders neem je de zegen weg. En als je in Zijn hand bent, kun je overal zijn.”

De familie Dekker is nu twaalf jaar werkzaam in Israël. Er is een gemeente gesticht en ze hebben een inloophuis met een winkel, waar Joden en Arabieren komen. „In gesprekken met zowel Joden als Arabieren wijzen we er vaak op dat Joden zeggen dat alleen het Oude Testament de waarheid is. Moslims volgen de Koran. Maar wat is de waarheid? Vraag het God Zelf! Hij zal antwoord geven!”