Soms maken militairen tijdens een uitzending vreselijke dingen mee. Vaak gaat het goed, maar ge-
regeld krijgen ze na terugkomst in de maatschappij „kortsluiting in het hoofd.” Boudewijn Kok was zo’n militair. Hij zat in juli 1995 als VN-soldaat van Dutchbat in Srebrenica. Hij was getuige van de grootste massamoord na de Tweede Wereldoorlog.

Kok kwam terug in de burgermaatschappij, maar het lukte niet de draad weer op te pakken. Naarmate de jaren verstreken, raakte hij geestelijk in de knoop. Posttraumatisch stresssyndroom (PTSS), luidde de diagnose. Het kostte hem twee relaties, z’n baan en op een gegeven moment stond hij op het spoor om een eind aan zijn leven te maken. „Wat ik heb meegemaakt, denderde dag in, dag uit door mijn hoofd. Ook het feit dat de media ons negatief afschilderden, hielp niet. We waren slecht bewapend en we kregen geen steun. Zo is het gegaan”, zegt Kok.

Hij zocht uiteindelijk hulp, kreeg met veel moeite zijn leven weer op de rit en nu woont hij in IJhorst, in een huis op het erf van Albert en Aly. Gedrieën staan ze aan de vooravond van een uniek project: een zorgboerderij voor militairen die niet kunnen aarden na een uitzending. Dagbesteding, werken in de rust van het Reestdal met mensen om je heen die je begrijpen. ”Zorgen voor elkaar, met elkaar, door elkaar”, is de slogan van Reestdalidylle.

Albert en Aly zijn ondernemende types. Hij is directeur van een transportbedrijf, zij werkte als leidinggevende bij Speelwerk, 
een organisatie voor kinderopvang. Samen hadden ze eerder een vakantiepark in Frankrijk met 23 mobiele huizen. Aly raakte haar baan kwijt en Albert kampt met een burn-out. Tijd om het roer om te gooien, vonden ze.

Na jarenlang hard werken, vonden ze het tijd om iets te doen wat hun echt voldoening geeft en waar ze een ander mee helpen: een zorgboerderij. „Deze hoeve met aanpalende gebouwen stond allang te koop. We hadden het nooit gezien, ook omdat het perceel een stuk van de weg af ligt. Toen we er kwamen, waren we verkocht. Wat een rust en wat een mooie sfeer”, zegt Aly. Het echtpaar besloot eind vorig jaar, na verkoop van het vakantiepark in Frankrijk, de boerderij te kopen.

Klik

Op het erf staat een huis dat vroeger werd gebruikt voor gasten. Dat besloten Aly en Albert te verhuren. Via Marktplaats kwamen ze in contact met Boudewijn Kok uit Dedemsvaart. Er was een klik tussen de Postma’s en de oud-militair. Kok helpt nu lotgenoten. „Een militair met problemen kun je bereiken als je weet wat hij voelt, wat hij doormaakt. Een gewone gespreksleider voelt dat niet. Ik weet wat er in hen omgaat. Daarom kan ik hen helpen. Ik wilde al veel langer een voorziening starten voor oud-collega’s, simpelweg omdat het niet bestaat en er wel behoefte aan is.”

Albert vervolgt: „Toen we zijn verhaal hoorden, wisten we meteen wat de doelgroep zou moeten zijn voor onze zorgboerderij: militairen die na een uitzending kampen met PTSS of andere problemen. We besloten de krachten te bundelen en samen Reestdal­idylle te starten.”

Het plan is om te beginnen met de opvang van zes cliënten. Dat moet uitgroeien naar maximaal twaalf. Het doel is dagbesteding, zoals werken in de moestuin, met paarden in het bos of met andere dieren. Ook wil Albert een zwembad met sauna –camp David geheten– aanleggen, als het kan samen met de oud-militairen. Kok wil daarbij zijn oude maten ondersteunen, een luisterend oor bieden, hen bijstaan. „Het is geen psychologisch centrum, maar een veilige plek voor gelijkgestemden”, zegt Kok.

Netwerk

Als ondernemer heeft Albert Postma een groot regionaal netwerk. Dat wil hij benutten om de oud-militairen aan het werk te krijgen of een stage te regelen bij bedrijven in de buurt. „Deze mensen hebben een geestelijk probleem, maar ze zijn natuurlijk niet gek en kunnen veel. Werk is belangrijk. Daar willen wij ons ook voor inspannen. Zo willen we hen helpen hun leven weer op de rails te krijgen.”

Wie moet dat betalen? „We gaan in eerste instantie uit van pgb’s die cliënten hebben, maar we vinden eigenlijk dat Defensie dit zou moeten betalen. De organisatie is het aan haar mensen verplicht om hen helpen, vinden wij. Nu kan Defensie laten zien wat ze waard is”, aldus Kok. Zelf kwam hij er weer bovenop. „Dat gun ik mijn oude maten ook.”