Dat is de inzet van een paginagroot interview met ds. C. Sonnevelt dat nrc.next woensdag publiceerde. De krant sprak met ds. Sonnevelt, predikant van de gereformeerde gemeente te Krabbendijke, enkele uren na de aanslagen in Brussel. Hem wordt de vraag voorgelegd wat hij zou doen als hij door moslims gedwongen wordt te zeggen: „Allah is groot.” Ds. Sonnevelt: „Ik bid om kracht dat ik dan overeind mag blijven en de Heere Jezus mag belijden.”

Over het martelaarschap zegt hij: „„En er zijn zelfs momenten waarop ik denk: wat zou dat een voorrecht zijn.” Niet om er iets mee te verdienen, de hemel of de eer –„wat is die man goed”– nee, niet. „Het zou alleen uit liefde voor Hem zijn.””

Ds. Sonnevelt zegt dat er in zijn gemeente terechte angst voor de islam is. „Want het is een kwaadaardige godsdienst.”

Er is echter geen angst voor de moslims. De keren dat hij moslims door het dorp ziet lopen, Turkse vrouwen met kleine kinderen, dan is er zelfs een gevoel van verbondenheid. „Als je ziet hoe onze meiden er soms bijlopen, en hoe netjes zij gekleed gaan… En ethisch, dat besef is er ook wel, staan we dicht bij elkaar.”

In de huidige ontwikkelingen ziet de predikant uit Krabbendijke „weeën van de eindtijd.” Daaronder ziet hij ook bemoedigende weeën, zoals de voortgaande verkondiging van het Evangelie, de toekomst van Israël en de christenen die wereldwijd nu meer dan ooit worden vervolgd.

Die bemoedigende tekenen ziet ds. Sonnevelt in Nederland niet. „We willen alleen maar genieten. Alles moet lekker zijn, flashy.”

Wat hem nog een vraag voor zijn catechisanten te binnen brengt: „Zijn we eigenlijk wel interessant voor de tegenstander? (…) Als we ergens voor stonden, hoefden we minder bang te zijn.”

Verbondenheid met Christus is de enige krachtbron waar de christen naastenliefde vandaan haalt. „Als moslims gewelddadig zijn, moeten we ze dan niet liefhebben? Zegent degene die u vervloeken, zei de Heere Jezus. Misschien is dat nog wel moeilijker dan voor Hem sterven in een ogenblik.”