Rumalshah bevindt zich bepaald niet in een voor christenen veilige regio: hij woont in Peshawar, een Pakistaanse stad in de regio die grenst aan Afghanistan. Moslimterroristen van de taliban zijn er in toenemende mate actief.

„We gaan niet ondergronds”, antwoordt de emeritus bisschop telefonisch vanuit Peshawar op de vraag of christenen er nu bang zijn. Zijn Church of Pakistan is een kerkverband van anglicanen, Schotse presbyterianen, methodisten en lutheranen, en daarmee het grootste protestantse kerkgenootschap in het land.

De aanslag in Lahore is hard aangekomen bij de christelijke gemeenschap. De meeste slachtoffers in het park waren christen, terwijl christenen in heel Pakistan nog geen 1,5 procent van de bevolking uitmaken. „Dit is geen toeval”, reageert Rumal­shah. „De dader zocht niet voor niets met Pasen een publieke plaats uit in een stad met veel christenen.”

De moslimregering van Pakistan heeft de aanslag veroordeeld en een militaire vergeldingsactie in de provincie Punjab aangekondigd. Stelt dat u gerust?

„Nee. Uiteindelijk zal deze regering echt iets moeten doen aan de positie van christenen. Dat betekent niet alleen dat de rechten van religieuze minderheden beschermd moeten worden, maar ook dat serieus werk gemaakt moet worden van de economische en sociale ontwikkeling van een van de meest kwetsbare groepen in de Pakistaanse samenleving. Die ontwikkeling zal de acceptatie van christenen in de Pakistaanse samenleving versterken.”

Hoe beoordeelt u de situatie nu?

„Christenen in Pakistan lijken wel vervloekt. Veel gelovigen willen het land verlaten. Het mag hier echter niet gaan zoals in Irak, waar christenen het land ontvluchten en een complete gemeenschap verdwijnt.”

Krijgen Pakistaanse christenen genoeg steun uit het Westen?

„Nee. Bij westerse regeringen is heel weinig sympathie en begrip voor de toestand waarin Pakistaanse christenen verkeren, terwijl wij ernstig worden gediscrimineerd. Neem Asia Bibi, de rooms-katholieke vrouw die in 2010 ter dood werd veroordeeld omdat ze de profeet Mohammed beledigd zou hebben. Waar ter wereld worden christenen zo openlijk gediscrimineerd?”

Wat moet er gebeuren?

„Westerse regeringen moeten de druk opvoeren op de Pakistaanse regering, zoals ze indertijd ook Zuid-Afrika aanpakten vanwege de apartheid. Een paar jaar geleden schreven de Verenigde Naties een rapport over godsdienstvrijheid: het telde meer dan 6000 woorden en slechts 62 ervan waren gewijd aan de situatie van Pakistaanse christenen. We zijn het zat dat iedereen het groeiende gevaar negeert dat christenen lopen in landen waar moslims in de ­meerderheid zijn. Vooral Europese landen geven geen moer om onze situatie.”

Hoe verklaart u dit?

„Ik vrees dat Europese regeringen niet in de gaten hebben dat ons christelijk geloof onze identiteit bepaalt. En dat heeft weer te maken met het feit dat in Europa het besef afneemt hoe belangrijk religie voor mensen is. Er is bij jullie geen respect meer voor ”heilige ruimte”: de bewegingsvrijheid die een gelovige nodig heeft om zijn geloof te kunnen praktiseren.”

Krijgen Pakistaanse christenen voldoende steun van geloofsgenoten in het Westen?

„Te weinig. Ik doe een beroep op onze broeders en zusters elders op de wereld om zich goed te bezinnen op de kwetsbaarheid van christelijke minderheden in moslimlanden. Help ons te bouwen aan die ene wereldwijde christelijke kerk.”