Hij stopt per 1 april, met tegenzin. De Nationale ombudsman Reinier van Zutphen maakte eind januari bekend Dullaert niet voor te dragen voor een nieuwe ambtstermijn. Een grote campagne en een petitie met 40.000 handtekeningen om hem op zijn post te laten, boden geen soelaas.

De vertrekkend Kinderombudsman telt zijn zegeningen in het tv-interview: „Armoede, pesten, kindermishandeling, vechtscheidingen, en het Kinderpardon: we hebben dat allemaal op de agenda kunnen zetten. Nederland is een paradijs, waar veel goed gaat. Maar hoe langer je Kinderombudsman bent, hoe meer je erachter komt dat grote groepen kinderen ook hier enorm in de knel zitten.”

Vorige week nog kwam Dullaert met de derde monitor over de decentralisatie van de jeugdhulp. Daarin meldt hij dat het voor veel kinderen die voor het eerst gebruikmaken van jeugdhulp vaak lang duurt voordat zij de toegang tot de hulp hebben gevonden. Gemeenten komen volgens hem door organisatorische problemen onvoldoende toe aan het bieden van snelle, samenhangende hulp op maat.

Dullaert had erg graag een tweede termijn gewild. Zijn gedwongen vertrek noemt hij ‘onnodig en onhandig’. „Het leidt af van de inhoud. Als Kinderombudsman ben ik onafhankelijk, en toch ben ik wel afhankelijk van de ombudsman voor mijn voordracht en herbenoeming. Dat is een weeffout in de wet waarover een goede discussie moet komen bij de evaluatie van de wet komende zomer.”

„Ik ben gelijk aan de Nationale ombudsman, maar binnen de organisatie van de Ombudsman ben ik weer ondergeschikt. Dat schuurt. Ik ben ook voorzitter van 41 Kinderombudsmannen uit 33 landen. In de meeste van die landen wordt de Kinderombudsman rechtstreeks benoemd door het parlement. Maar hier in Nederland is voor een typisch poldermodel gekozen. Vlees noch vis.”

Inmiddels is de werving voor een nieuwe Kinderombudsman in volle gang. Dat moet volgens de vacature ‘een krachtige persoonlijkheid zijn die zich met hart en ziel wil inzetten voor de rechten voor het kind’.