Bridge werkte bij Ichthus Christian Fellowship in Londen. Ook was hij voorganger van een evangelische gemeente, die hijzelf oprichtte. „Mijn vrouw en ik hadden altijd het verlangen om ergens in het Midden-Oosten of Noord-Afrika te werken”, vertelt Bridge in een eenvoudig kantoor met een bureau en een paar stoelen, dicht bij de ingang van de Graftuin, waar dagelijks honderden pelgrims binnenstromen. „We kwamen hier eerst voor een sabbatical van drie maanden. De tweede keer kwamen we hier als vrijwilligers. Toen we hier voor de derde keer waren, werden we gevraagd hier te komen werken. Vijfenhalf jaar geleden kwamen we. Mijn vrouw werd manager van de winkel en ik manager en adjunct-directeur.”

Ontwikkeling

De afgelopen vijf jaar concentreerde Bridge zich op de ontwikkeling van de tuin. „We hebben gewerkt aan de tuinarchitectuur en nieuwe planten geplant. In december plantten we in het midden van de tuin een paar olijfbomen van 400 à 500 jaar oud. Ook hebben we de plastic banken vervangen door stenen exemplaren; dat oogt veel natuurlijker.”

Hij wijst naar het middengedeelte van de Graftuin, die in de loop van de tijd een ontmoetingsplaats voor bezoekers is geworden. „We wilden er weer een tuin van maken. Daar moeten bezoekers rustig kunnen zitten en na kunnen denken over de Bijbel. Als bezoekers bij elkaar willen zitten, kan dat aan de rand van de tuin, waar we een ontmoetingsplaats hebben ingericht voor ongeveer 400 mensen.”

De rots naast de Graftuin, die sommigen ”schedelplaats” noemen, erodeert. Bridge vindt dat jammer, maar er is niets aan te doen. De gidsen die mensen door de Graftuin leiden, vertellen dat deze plek tijdens de Tweede Tempel­periode een executieplaats was. De naam van de Sint-Stefanuskerk, die zich naast de Graftuin bevindt, herinnert daar nog aan.

Voorbede

Bridge hecht groot belang aan de voorbede voor het werk in de Graftuin. „In mei starten wij met een gebedsinitiatief waarbij christenen 7 dagen per week, 24 uur per dag, voor ons werk bidden. De voorbidders kunnen inloggen op onze website en zich opgeven voor een bepaald tijdsbestek om te bidden.

Omdat ons werk hier ten bate van de hele wereld is, vragen we ook gebed uit de hele wereld. Niemand hoeft ’s nachts om drie uur te bidden, want altijd is het dan wel ergens in de wereld drie uur ’s middags. Wie inlogt op de website, krijgt een lijst met gebedsonderwerpen te zien, die steeds wordt ververst. Ook komen daar meldingen te staan over gebedsverhoringen en over de ontwikkelingen in de tuin.

Voor ons is het een belangrijke ontwikkeling dat we de gebedssteun voor de tuin uitbreiden. De basis daarvan bevond zich vroeger in Europa en Amerika. Maar tegen­woordig groeit de kerk vooral in het Oosten. We krijgen in de tuin steeds meer bezoekers uit Zuidoost-Azië. Vorig jaar nam bijvoorbeeld het aantal bezoekers uit China met 60 procent toe. In mei ga ik naar Singapore om in kerken te spreken over het gebedsinitiatief en om vrijwilligers te werven. De Singaporezen spreken namelijk behalve Engels vaak Mandarijn of Indonesisch. Als vrijwilligers kunnen zij Chinezen en Indonesiërs in hun eigen taal over het Evangelie vertellen.”

Bezoekers

De Graftuin richt zich zowel op christenen als niet-christenen. De tuin beoogt een plek te zijn voor aanbidding, herinnering en viering, en daarmee voor bemoediging. Niet-christenen horen in de tuin de geschiedenis van Jezus’ dood en opstanding.

Dat kan een grote impact hebben, zegt Bridge. „Ongeveer drie maanden geleden hadden we hier vijftig bezoekers uit China. Ze hadden een gids uit Singapore, die hen in hun eigen taal toesprak. Twintig van hen kwamen tot geloof.”

Bridge vindt het boeiend om te zien hoe verschillende culturen hun geloof beleven. „In de Graftuin wil ik een balans zien te vinden. Het moet niet te westers of juist te oosters worden. De stijl van Zuid-Amerikanen is luidruchtig en open, die van Duitsers en Nederlanders eerbiedig. We willen dat niet verliezen. Met de ontmoetingsplek aan de rand van de tuin proberen we iedereen de kans te geven zijn of haar eigen stijl te behouden.”

Oase

Al is de Graftuin een oase van rust in Oost-Jeruzalem, in het gebied eromheen is er van alles aan de hand. De Graftuin bevindt zich op enkele honderden meters afstand van de Damascuspoort. Daar hebben zich het afgelopen halfjaar tal van steekpartijen voorgedaan.

Is de Graftuin veilig? Bridge: „Ja. Er hebben zich geen incidenten bij de tuin zelf voorgedaan. De veiligheidsmaatregelen bij de Damascus­poort zijn nu zwaar. Als er aanwijzingen voor problemen zijn, staan er direct politieagenten aan het begin van het weggetje dat naar de tuin leidt. Dat geeft ons een gevoel van veiligheid. En de Israëlische gidsen weten precies wat er zich allemaal afspeelt. De bezoekers zijn veilig.”

„Bezoekers zijn veilig in tuin”

Het graf in de Graftuin in Oost-Jeruzalem werd aanvankelijk ”Gordon’s tomb” (het graf van Gordon) genoemd. De Britse generaal-majoor Charles George Gordon (1883-1885) verbleef tussen zijn ambtsperioden als gouverneur in Khartoem enige tijd in Palestina. Hij ontwikkelde een theorie over de locatie van het graf van Jezus. Gordon vermoedde tijdens zijn bezoek aan de Oude Stad van Jeruzalem dat de heuvel tegenover de noordelijke stadsmuur Golgotha moest zijn geweest. In de rotspartij aan de zijkant van de heuvel kon ook de vorm van een schedel worden ontwaard.

De gidsen van de Graftuin zeggen niet dat de Graftuin dé plaats is van de dood en de opstanding van Jezus, maar dat het de plaats kán zijn. Ze vertellen ook dat het niet zozeer gaat om een plek aan te kunnen wijzen, maar om het feit van de dood en opstanding van Christus.

De fraai onderhouden plaats en de archeologische vondsten maken de Graftuin tot een geliefd pelgrimsoord voor protestantse christenen. Daar kunnen ze zich beter dan bijvoorbeeld in de Heilige Grafkerk elders in Jeruzalem een voorstelling maken van de gebeurtenissen die in de eerste eeuw plaatsvonden.

De Graftuin telde in 2014 bijna 280.000 toeristen en pelgrims. Dat aantal liep vorig jaar terug tot 235.000, mede door de onrustige situatie in Israël. Dit jaar worden er ongeveer evenveel bezoekers verwacht als in 2015. De belangstelling voor de diensten op paas­morgen bleef gelijk.

Verhoudingsgewijs krijgt de Graftuin steeds meer bezoekers uit Zuidoost-Azië, waar het aantal christenen groeit en de inkomens stijgen. Het aantal bezoekers uit Brazilië loopt terug, vooral vanwege de economische crisis in het land.

De Graftuin heeft een budget van ongeveer 1,3 miljoen euro per jaar, waarvan 98 procent afkomstig is van donaties van bezoekers en van opbrengsten van de winkel.

Op paasmorgen, aanstaande zondag, heeft er om half­zeven een zogenoemde zonsopgangsdienst plaats. Bij onbewolkt weer begint de zon te schijnen in de tuin. Voor deze Engelstalige dienst verwacht Bridge zo’n 1500 toeristen en pelgrims; tijdens de tweede dienst later op de morgen 800. Voorganger is de Britse predikant Michael Ramsden, mededirecteur van het Oxford Centrum voor Apologetiek. Er heeft ook nog een derde, Zweedstalige dienst plaats, waar 300 tot 500 mensen worden verwacht.