Berkhemer (1951) kwam vorige maand in Het Parool aan het woord. Hij is een bewonderaar van Willem Mengelberg (1871-1951), die van 1895 tot 1945 verbonden was aan het Concertgebouworkest in Amsterdam. Tussen 1899 en 1943 voerde deze dirigent jaarlijks de Matthäus Passion an Bach uit, in grote bezetting.

Berkhemer: „Ik ben dit al heel lang van plan. Een zeer romantische Matthäus, al noem ik het liever rembrandtesk. Bach heeft de passie geschreven met zeer grote gebaren. Twee orkesten, drie koren, zes solisten, drie orgels. Het lijdensverhaal is natuurlijk ook het meest dramatische verhaal dat de mensheid kent. Het podium moet dus gevuld zijn met de wereld, in metaforische zin, was de gedachte van Mengelberg. Dus deed hij het met vierhonderd man. Zijn tegenpool in die dagen, dr. Anthon van der Horst, vond dat te pompeus. Hij deed het met 120 man. En tegenwoordig doen ze het met zeventien.”

Volgens Berkhemer is het gedachtegoed van Mengelberg „samen met zijn persoon na de oorlog totaal verguisd”, vanwege zijn houding ten opzichte van de nazi’s. „Dat vind ik triest en onterecht. Mengelberg mocht niks meer. Die is verbannen en verschrikkelijk behandeld, en van ellende doodgegaan.”

Het orkest om zijn plan uit te voeren heeft Berkhemer al opgericht. Naar geld om een uitvoering, bijvoorbeeld in de Westergasfabriek in Amsterdam, te financieren is hij nog op zoek. Volgend jaar Pasen moet het echter gebeuren, aldus Het Parool.