Dat is de conclusie van dr. E. Vuurman, die donderdag promoveerde aan de Universiteit Maastricht.

Het unieke van Vuurmans’ onderzoek is dat hij met proefpersonen de weg opgegaan is. Veel onderzoeken over de invloed van geneesmiddelen in het verkeer zijn gebaseerd op reactietijdtestjes of een rit in een rijsimulator. Vuurman liet zijn proefpersonen echter een uur lang over een snelweg rijden, zonder dat er gepraat werd. Daarbij belandde hij meermalen in gevaarlijke situaties, zodat de meerijdende rijinstructeur op de rem moest trappen en verder moest rijden.

De proefpersonen waren vooral vrouwen met een gewicht dat onder het gemiddelde ligt. Volgens Vuurman test de geneesmiddelenindustrie haar producten alleen op mensen met een gemiddeld gewicht. Aan de hand daarvan stellen ze de dosering vast. „Maar iemand die lichter is, krijgt meer van de werkzame stof van een geneesmiddel per kilo lichaamsgewicht binnen. Als mensen dan ook nog eens vermoeid zijn of wat alcohol op hebben, ontstaan er al snel gevaarlijke situaties.”

Als voorbeeld noemt Vuurman enkele medicijnen tegen allergie. „Clemastine is al meer dan tien jaar zonder recept van de dokter te verkrijgen. Maar het middel werkt ook op de hersenen, waardoor het lijkt alsof iemand dronken is. Ook het nieuwere Zyrtec heeft nog steeds een negatief effect op het rijgedrag. Sinds kort is er een medicijn dat niet in de hersenen komt: Clarinex. Dat heeft geen bijverschijnselen, maar is veel duurder. En mensen kiezen dan toch voor de goedkopere middelen.”

Vuurman wil dat er op de ’gevaarlijke’ medicamenten een gele sticker komt waarop staat: „Dit geneesmiddel kan de rijvaardigheid beïnvloeden.”

Binnen zijn onderzoeksgroep is niet alleen gekeken naar het effect van medicijnen tegen allergie, maar ook naar xtc-tabletten, marihuana, middelen tegen angst en antimalariamiddelen.