„Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn enig­geboren Zoon gegeven heeft…”

Laat ik nog een ander voorbeeld geven om aan te tonen hoe lief een vader zijn kinderen heeft. Een vader had twee zonen, die beiden veroordeeld waren om te sterven, maar door tussenspreken werd hem aangeboden een van hen te behouden. Maar hij kon in zijn hart niet vinden wie hij tot het leven kiezen zou en wie hij tot de dood zou overgeven. Zó lief waren voor hem de beide kinderen. Zo stierven zij ook beiden. Zó lief hebben de ouders hun kinderen.

Kan een moeder, zegt God, haar kind vergeten? Nochtans schijnt God Zijn eigen Zoon te vergeten, Die in de schoot des Vaders en Zijn vermaak van alle eeuwigheid was, opdat Hij ons mocht gedenken, van de dood verlossen en ons aangenomen kinderen Gods maken. Want daarom werd de Zoon van God de Zoon des mensen, opdat de zonen der mensen zonen Gods mochten worden, die van nature kinderen des toorns en des duivels waren. „Ik vaar op tot Mijn Vader, en uw Vader, tot Mijn God, en tot uw God”, zegt onze Zaligmaker (Johannes 20:17; Johannes 1:12). Nu, dit heeft grote gevolgen voor alle gelovigen, want Jezus Christus de Zoon is Erfgenaam van alles, en alle gelovigen zijn mede-erfgenamen van alles met Hem. Ze zijn mede door Hem gemaakt tot aangenomen kinderen Gods en daarom ook erfgenamen!

John Hayward, predikant te Londen (”Het Heyligdom der benauwde Ziele”, 1633)