Ondanks alle berichten over een aantrekkende economie is de werkloosheid met bijna 600.000 personen nog steeds onverminderd hoog in Nederland. Vooral jongeren en ouderen verkeren langdurig buiten het arbeidsproces. Als je werkloos bent, wordt dat door de omgeving nog vaak laconiek opgenomen. Men doet er gemakkelijk over: als je je werk verliest krijg je een uitkering, en dat is het dan. Men vergeet vaak dat werkloosheid een grote impact heeft op het leven van mensen. Het leidt tot enorme onzekerheid. Je mist collega’s, je hebt minder financiële armslag, er is stress van het voortdurend solliciteren en de onzekerheid over het vinden van een baan. Thuis kan je relatie onder druk komen te staan. Werkloosheid geeft gevoelens van boosheid en onmacht. Het is een zoektocht voor degene die geen werk meer heeft en alles in het werk stelt om opnieuw aan de slag te komen.

Werklozen ontmoeten door de bank genomen weinig begrip voor hun situatie. Dat is voor christenen niet anders. Maar juist christenen die al dan niet langere tijd werkloos zijn, verwachten betrokkenheid van hun naaste.

Drie jaar geleden startten we bij CGMV het bewustwordingsproject WerkenAanWerk om diaconieën toe te rusten over werkloosheid en de gevolgen ervan. Nog steeds zijn er als gevolg daarvan hier en daar in kerken lokale projecten en gespreksgroepen van en voor werklozen actief. Dat is goed, maar het kan nog beter in christelijk Nederland. Heel vaak nog wordt werkloosheid stiefmoederlijk bedeeld als het gaat om pastorale aandacht. En dat doet pijn.

Vandaag is het biddag voor gewas en arbeid. Dat mag dan ook een biddag voor werk zijn. Laten we de broeders en zusters zonder werk vooral niet vergeten en voor hen bidden. Ga een gesprek aan, deel je ervaringen, drink samen een kop koffie. En tip je werkloze naaste als je een vacature ziet voorbijkomen. Gun je naaste zijn arbeid.

De auteur is bestuurder van de christelijke vakorganisatie CGMV.