Dus wat te doen? Veel Republikeinse politici hullen zich veiligheidshalve in stilzwijgen. Zo spraken slechts 10 van de 31 Republikeinse gouverneurs zich tot nu toe uit over hun voorkeur voor een van de kandidaten. Bang als zij zijn voor de groeiende onvrede onder het volk over de gevestigde orde in de Amerikaanse politiek.

Die onvrede is dan ook niet geheel onterecht. De Verenigde Staten presenteren zich graag als het meest democratische land ter wereld. Vrijwel alle openbare functies worden door verkiezingen verkregen.

De politieke elite bestaat echter uit een vast establishment van mensen die soms al decennialang in het centrum van de macht verkeren. Dat verschijnsel beperkt zich overigens zeker niet alleen tot de Republikeinen.

Hillary Clinton is daar een sprekend voorbeeld van. Haar man Bill was gouverneur van Arkansas en zat acht jaar in het Witte Huis. Hillary was senator en minister van Buitenlandse Zaken en doet nu opnieuw een gooi naar het presidentschap. Als zij wordt gekozen en na vier jaar herkozen, dan zou er dus zestien jaar lang een Clinton aan het roer van het machtigste land ter wereld staan.

Hetzelfde geldt voor de familie Bush bij de Republikeinen. George Bush senior hield het weliswaar slechts vier jaar uit als president, maar zoon George W. maakte acht jaar vol. En als het aan zijn broer Jeb had gelegen, zou hij de eerstvolgende president van de Verenigde Staten worden.

Geen wonder dat veel Amerikanen genoeg hebben van deze politieke dynastieën. De grote vraag is echter wat het alternatief is. Als dat inderdaad Donald Trump is, die naar believen en schaamteloos tegen de gevestigde orde aan schopt, dan belooft dat weinig goeds voor het land.

Dat beseft inmiddels een groeiend aantal Amerikanen. Tekenend is dat de belangstelling voor emigratie naar Canada de afgelopen weken enorm is toegenomen. Liever het land verlaten dan leven onder president Trump, lijkt de boodschap. Vluchten naar het buitenland is natuurlijk geen optie. De burgers zouden er beter aan doen op een andere kandidaat te stemmen.

En de Republikeinse partijtop zou zich moeten beraden op een beter inhoudelijk antwoord op Trump. In plaats daarvan fulmineerde voormalig presidentskandidaat Mitt Romney gisteren tegen de persoon Trump. Hij noemde hem een charlatan en verweet hem dat hij zakelijk gezien geen genie is.

Als dat alles is wat de partijtop als antwoord op het optreden van Trump weet te bieden, is het succes van de miljardair vermoedelijk verzekerd. Want Trump lacht om deze kritiek. Het sterkt hem bovendien in zijn pogingen zijn tegenstanders nog harder en persoonlijker aan te vallen. Op dat vlak zullen zijn rivalen hem niet snel verslaan.