Advocaten van (nabestaanden van) slachtoffers voelden Michaux aan de tand, maar de politieman zei dat hij, als hij alles nog eens over moest doen, de kooi nog steeds niet gevonden zou hebben. Op het moment dat Michaux in de kelder van Dutroux’ woning was – Dutroux zat toen tijdelijk in de cel voor een kleiner vergrijp – hoorde hij wel kinderstemmen. Achteraf gezien waren het waarschijnlijk de stemmen van Julie en Melissa, de meisjes die later zijn overleden.

Michaux dacht echter dat de stemmen van buiten kwamen. „In de kelder heb ik onverstaanbar gefluister gehoord. Ik zei tegen mijn collega ’zwijg’. Voor de woning zag ik een buurvrouw met kinderen die aan het spelen waren. Ik heb eruit afgeleid dat ik die kinderen gehoord had", getuigde Michaux. Een fatale vergissing, bleek later.

Michaux wees erop dat vooral hoger in de hiërarchie in de politie fouten zijn gemaakt. Al eerder zouden er aanwijzingen zijn dat Julie en Melissa bij Dutroux zaten, maar er is nooit naar hen gezocht.

Zijn opmerkingen zijn voedsel voor degenen die geloven dat Dutroux niet in zijn eentje handelde, maar deel uitmaakte van een netwerk van pedofielen die veel macht in de samenleving hebben. Ook het feit dat veel videocassettes, waarop belastend materiaal zou kunnen staan, nooit zijn bestudeerd, zoals dinsdag later op de dag bleek, zien de aanhangers van de ’netwerktheorie’ als een bewijs van hun stelling.