Van de hak van de Italiaanse laars tot Zuid-Zwitserland is ”La speranza e in onda” (letterlijk: hoop is op de golf) van ”La tua radio christiana” –de christelijke radiozender– te beluisteren. Elke avond is er voor buitenkerkelijken het korte Bijbelprogramma ”I Libro Piu Letto” –het meest gelezen boek– in samenwerking met Trans World Radio. Met tot middernacht telefonische nazorg. „Voor vragen, maar ook om luisteraars door te verwijzen naar christenen in hun eigen omgeving”, zegt het protestantse zendingsechtpaar Wiegers, oorspronkelijk afkomstig uit het Noord-Duitse dorp Brëmervorde-Zeven. „We zijn niet verbonden aan één kerk of kerkelijke organisatie, maar hebben door heel Italië contacten met andere christenen en gemeenten. Met maar één doel: wijzen op Gods Woord en heilsplan.”

Hoewel Italië gezien wordt als een rooms-katholiek land, is er nauwelijks kennis van het geloof, aldus het echtpaar. „Onze luisteraars vragen om een Bijbel, of „graag het Evangelie en als het kan ook een Nieuw Testament.” Al die mensen op het Sint-Pietersplein, dat zijn pelgrims. Italianen komen hooguit in de kerk om het gebouw te bekijken. Alleen in het zuiden is het nog anders.”

Iedere ochtend biedt de zender van zeven tot één livegesprekken, overdenkingen, Bijbelstudie, muziek en kerkdiensten. Tot eind vorig jaar verzorgd door Sara, Luigi, Abramo en technicus Rocco, die het zendingsechtpaar zouden gaan opvolgen. Maar gedwongen door tegenvallende financiën zijn sinds begin dit jaar alleen de Wiegersen nog over: „Nog steeds verliezen veel Italianen hun baan. De uitkeringen zijn fors verlaagd, en de belastingen verhoogd. Er kwamen te weinig giften binnen. Onze raad van toezicht vond het niet meer verantwoord.”

De basis voor de zender werd gelegd door ECM (European Christian Mission) uit Deventer, die vanuit Milaan de uitzendingen van Trans World Radio verzorgde. „Ik kreeg na mijn komst al snel de leiding, en vanaf 1996 zijn we zelfstandig als CRC-FM”, vertelt Jonny. „Een eigen zendmast hebben we nog niet, wel een uitzendvergunning. Tja, het blijft Italië.”

Hij en zijn vrouw hadden aanvankelijk helemaal niets met de media. Anke: „Ja, ik verkocht radio’s. Dat was mijn beroep.” Jonny was expeditiemedewerker, en had nog nooit over zending gedacht. „Al was dat wel een thema binnen onze evangelisch-lutherse gemeente: zendelingen kwamen er over vertellen, en werden ondersteund door onze gemeente.”

Voor Jonny veranderde alles na het zendingscongres Cristival in Essen, in 1976, waar zo’n 13.000 jongeren bijeen waren. „Daar werd ik zo ontzettend gegrepen door het Woord dat ik de Heere beloofde: „Ik ben bereid. Als U mij roept, dan ga ik.” Toen ik verkering kreeg met Anke, heb ik haar gewaarschuwd: Misschien moeten we naar het buitenland, want ik heb de Heere wat beloofd.”

Maar een roeping was er niet. Om niet alleen bereid maar ook voorbereid te zijn, dachten de twee aan de Bijbelschool in het Zwitserse Beatenburg. Jonny kon echter zijn zieke moeder niet achterlaten. „Stuur mijn verloofde, zei ik. Maar die mocht niet van haar vader. Uiteindelijk is mijn oudste zus weer thuis gekomen, in ruil voor mijn erfdeel.

Ja, we wisten dat we met weinig geld zouden moeten leven, en we hebben ons ook gerealiseerd dat voor onze kinderen de universiteit niet haalbaar zou zijn. Maar ze hebben alle drie gestudeerd, God zorgt. Ook als we aan het eind van de maand met een gat zaten, en er als een wonder een gift binnenkwam.”

Bewogenheid

Beslissend voor zijn werkelijke missie werden de stages in Oostenrijk. „Daar heeft de Heere mij bewogenheid gegeven voor rooms-katholiek Europa. De katholieken kende ik niet, als protestant. Alleen mijn katholieke leraar, die me uitlachte omdat wij protestanten alles zo zwaar namen.”

De radio kwam in beeld toen de twee in het derde studiejaar mochten trouwen en Anke meeging op de laatste stage naar Sicilië. „De Zwitserse zendingsarbeider daar gebruikte de lokale radio voor korte Bijbelse boodschappen. Dat opende letterlijk de deuren waar we destijds twee aan twee aanbelden. Werkelijk fascinerend.”

En tot in de gevangenis toe. „In de zwaarst bewaakte strafgevangenis van Milaan is zelfs een gemeente ontstaan vanuit het samen luisteren naar de radio.”

Internet

De eerste jaren werd er uitgezonden via een landelijke middengolfzender. „Maar die hield zich niet aan de afspraken, waarna ik drie jaar bezig ben geweest met het benaderen van regionale zenders”, vertelt Jonny over de moeilijke start. „Daarmee hebben we een bredere basis. Met aanvankelijk een bereik van 86 procent aan potentiële luisteraars in heel Italië. Dat is teruggelopen, mede door de crisis. Maar internet heeft weer andere deuren geopend, via onder andere de site bibbia.it. Daarvoor werd al lange tijd gezocht naar een ict’er.”

De behoefte aan een computerspecialist is nog nijpender geworden, nu de technische ondersteuning ontbreekt. Jonny: „Die problemen weet ik niet op te lossen. Rocco wel, maar die is nu zzp’er. Hij stuurt geen rekening, dus het lukt nog steeds, maar hij is er niet meer altijd. Sara komt nu als vrijwilliger, maar ook dat is spannend vanwege de uitkeringscontrole. Wij weten eigenlijk niet hoe we verder moeten. Wij kosten niets, wij worden ondersteund door onze Duitse vriendenkring. Maar eind volgend jaar ga ik officieel met pensioen. Anke gaat door tot 2020, dus ik blijf tot die tijd ook. Maar we zouden ons werk graag overdragen aan de Italianen.”

We weten dat de Heere zorgt, aldus het echtpaar Wiegers, „nog steeds. Onverwacht kwam recent een nieuwe vrijwilliger –Ricardo– bij ons met de vraag of hij mocht helpen met montage, een wens sinds z’n jeugd. De Heere zal voorzien, al weten wij nu niet hoe.”