Het plaatselijke CDA en de SP lanceerden vorig jaar het idee om de bevindingen van het zorgveld te peilen sinds de decentralisatie van 1 januari 2015. „Een bijzonder initiatief”, zegt fractievoorzitter Moens van de SGP, die het initiatief steunde. „Er zijn nauwelijks gemeenten die hetzelfde doen. En onze gesprekken zijn nog niet klaar. We hebben zorgaanbieders, cliënten en cliëntenraden gehoord, maar we willen ook de ervaringen van de zorg­verleners in kaart brengen.”

„Hoewel we nog niet alles op de rit hebben, denk ik dat we ervan gaan profiteren dat de gemeente dichter bij de cliënt en diens netwerk staat dan Den Haag”, zegt Moens. „Dit krijgt een positief effect op de kwaliteit van de zorg.”

Taken op het gebied van jeugdzorg en de Wet maatschappelijke ondersteuning (WMO) zijn nu een gemeentelijke verantwoordelijkheid. Rijk en provincie hebben ze overgedragen, wat met een forse bezuiniging gepaard ging.

Vertrouwen

Ruim twintig cliënten vertelden de Middelburgse raadsleden hun verhaal. „Op Walcheren is als vervanger van het Centrum Jeugd en Gezin het zorgloket Porthos opgericht. Dat werkt voor zowel Vlissingen en Middelburg als voor de plattelandsgemeente Veere”, legt Moens uit. „Sommigen waren daar positief over, anderen signaleerden aanloopproblemen. Wat opviel, is dat er vertrouwen bestaat dat het allemaal goed komt. Maar ik kan me voorstellen dat het nog even zal duren voordat alles in goede banen is geleid. Dat zorgloket krijgt soms duizenden telefoontjes in één week. Er leven nog veel vragen bij de mensen.”

De zorg is een boeiende sector, zegt Moens. „Die heeft alles te maken met een van de principes waar wij als SGP voor staan: dat je moet zorgen voor je naaste als jezelf. Vandaar dat ik hier als SGP’er veel in kwijt kan. Soms is er een opeenstapeling van problemen: kindermishandeling in combinatie met een echtscheiding plus kinderen met ADHD. Achter talloze voordeuren gaat onvoorstelbaar leed schuil waarover mensen niet praten. Als SGP zien wij daarin duidelijk de gevolgen van de zondeval.”

Moens is blij dat zorgwethouder van Middelburg, Szara­finski, heeft toegezegd zich sterk te maken voor jongeren met problemen die net 18 jaar zijn. Die dreigen tussen wal en schip te raken. Op het moment dat jongeren die in een hulptraject zitten 18 worden, vallen ze niet langer onder de Jeugdwet en kunnen ze van de ene op de andere dag geen aanspraak meer maken op allerlei vormen van hulp. „Het is een slechte zaak dat ze opeens de wet tegen hebben. Plotseling wordt hun begeleidingstraject niet meer betaald, en daar wordt zo’n jongere niet beter van.”

Weinig tijd

Moens noemt de decentralisatie eerder een succes dan een mislukking. „Als gemeente heb je alles op zorggebied in huis. Wanneer je dat goed communiceert richting de burger houd je de lijnen kort.”

Intussen wordt het werk van zorgverleners zwaarder. „Ze moeten meer doen voor minder. Deden ze eerst twee of drie cliënten, nu zijn het er al vijf op een ochtend. Even hun vlug de steunkousen aandoen en hup naar de volgende. Alles moet snel. Er is weinig tijd. Ik vind dat er grenzen zijn, ook al willen zorg­instellingen nog zo graag dat ene contract in de wacht slepen. Oude mensen hebben ook behoefte aan een praatje. Het is jammer dat de overheid vrouwen massaal de arbeidsmarkt op heeft gejaagd. Die vrouwen zouden ook vrijwillige hulp en zorg kunnen verlenen.”