De 28-jarige Alblasserdammer vertrok begin februari 2015 uit Rotterdam, eind januari kwam hij in Singapore aan. „Ik wilde iets van de wereld zien. Toen ik klaar was met mijn studie bedrijfseconomie, heb ik gezocht naar een mooie bestemming. Ik besloot deze tocht te ondernemen. Ik had 5000 euro gespaard, daar moest ik het onderweg mee doen. Een strak budget, maar het is gelukt.”

Van Dillen begon in ieder geval goedkoop door voor amper 200 euro een fiets op Marktplaats te kopen. „Die fiets was natuurlijk het belangrijkste onderdeel van mijn tocht. Maar ik vond het een uitdaging om voor zo min mogelijk geld toch een behoorlijke tweewieler te kopen.”

De toerfiets kreeg onderweg heel wat te verstouwen. Zoals tientallen lekke banden. Maar er ging nog veel meer mis. „In Georgië waren de wegen heel slecht, daar blééf ik banden plakken. In Iran moest ik mijn trappers vervangen en bleken de tandwielen versleten. In Centraal-Azië scheurde mijn velg en bleek het amper mogelijk die te vervangen: er waren geen velgen in de goede maat beschikbaar. Ergens anders gingen mijn spaken kapot en in China begaf mijn achteras het.”

Contact

Die pech leverde volgens de optimistische Alblasserdammer ook de nodige voordelen op. „Het zorgde ervoor dat ik in contact kwam met de plaatselijke bevolking. Ik had hulp nodig, dat leverde me mooie ontmoetingen op. Mensen die me spontaan eten of een slaapplaats aanboden, de tijd namen om de mooiste plekjes in de omgeving te laten zien of uitgebreid over hun cultuur vertelden. Om die ontmoetingen was het me te doen, mijn doel was niet om zo snel mogelijk mijn bestemming te bereiken.”

Op zijn weblog deed hij uitgebreid verslag van de gastvrijheid en de vriendelijkheid die hij onderweg van wildvreemde –vaak eenvoudige– mensen ondervond. Maar ook van bijtende kou, in Tibet, en tropische temperaturen. En van de schitterende natuur en zijn ontmoetingen met apen en venijnig bijtende mieren.

„Ik ben twee keer beroofd. Dat maakte indruk op me, maar zeker ook dat ik in China werd opgepakt. Ik was net een berg op gefietst toen ik werd klemgereden door een zwarte jeep. Agenten sprongen uit een pantserauto met automatische geweren in hun hand. Ze renden naar me toe en pakten me vast. Het ging zo snel dat ik amper besefte wat er gebeurde. Mijn fiets werd afgepakt en ik kreeg handboeien om. Voor ik het wist zat ik in de jeep tussen twee agenten in. Ik dacht: Wat krijgen we nu, moet het hier eindigen? Misschien dachten ze dat ik betrokken was bij aanslagen of zo. Het zag er in ieder geval heel ernstig uit.” Gelukkig liep alles met een sisser af en kon Van Dillen zijn tocht vervolgen.

Toch zijn het niet deze gebeurtenissen die de meeste indruk hebben gemaakt. „Het opvallendst was hoe het landschap, de mensen, de cultuur en de religie veranderden. Zeker in Azië ontmoet je volken die er heel andere waarden en normen op na houden. Bijzonder om met die mensen kennis te maken. Daar is de fiets het beste middel voor, je komt in streken die je als toerist nooit zou zien.” Wat ook opviel: het eten werd steeds goedkoper. „Eerst kookte ik zelf op een gasstelletje, later at ik voor een euro buiten de deur.”

Nu hij weer thuis is, is het tijd om de balans op te maken. Om te beginnen van de actie die hij door middel van zijn tocht voor bedreigde dieren hield, ten bate van het Wereld Natuur Fonds. Hij haalde zelf ruim 3400 euro op; Marktplaats verdubbelde dat tot 7000 euro. „Verder heb ik gemengde gevoelens. Maandenlang leefde ik op een roze wolk. Hoefde alleen maar te fietsen en ’s avonds een slaapplaats te zoeken. Nu is het omschakelen. In Nederland is alles geordend. Ik ben heel blij dat ik terug ben bij mijn vriendin en familie en ga van lieverlee weer aan de slag. Al zoek ik wel een baan die bij me past. Een saaie kantoorbaan lijkt me niet zo geschikt.”