Talent heeft Wilders. Wat men ook van zijn optreden vindt, hij weet mensen te boeien en in beweging te krijgen. Zijn toespraken zijn lang niet altijd even gepolijst, maar ze raken mensen wel – hetzij doordat mensen van harte met hem instemmen, hetzij doordat ze van hem gruwen.

Behalve dat de leider van de PVV leiderscapaciteiten en retorische gaven heeft, weet hij ook kwesties op de politieke agenda te zetten die mensen echt bezighouden. Kwesties? Nou ja, eigenlijk is het er maar één waarmee hij de aandacht trekt: de problemen verbonden aan de multiculturele samenleving. Zonder omhaal van woorden benoemt hij het risico van islamisering en wijst hij op de consequenties van het huidige vluchtelingenbeleid.

Onmiskenbaar heeft Wilders hier een punt. Veel andere partijen hebben jarenlang ontkend dat de integratie van moslims in onze westerse samenleving problematisch kan zijn. En zij die daar wel (enigszins) bezorgd over waren, spraken daar vaak heel omzichtig over. De leider van de PVV deed dat niet. Hij gebruikte heldere taal, waarbij nogal eens ver over de grens van het betamelijke ging. Dat deed hij heel bewust, want hij wist dat zijn bitter gekruide taal de aandacht van de media en de massa trok.

In de Kamer heeft de PVV nu twaalf zetels. Dat is niets niks, maar ook niet van doorslaggevende betekenis. Wie dat tamelijk beperkte aantal zetels afzet tegen de aandacht die Wilders krijgt in kranten, op radio en televisie, moet concluderen dat dit in geen verhouding staat. De media moeten zich daarom afvragen of zij het juist niet zijn die de PVV in kaart spelen door deze partij zo veel aandacht te geven.

Om één voorbeeld te noemen: door (bijna) wekelijks te melden dat Wilders in de peilingen aan kop staat, wordt gesuggereerd dat hij de invloedrijkste politicus is. Terwijl de ervaring leert dat peilingen en stembusuitslagen (die waarschijnlijk nog even op zich laten wachten) lang niet altijd met elkaar corresponderen. Intussen wordt wel de sfeer opgeroepen dat Wilders het voor het zeggen heeft of zal krijgen.

Onder de bewonderaars van Wilders zijn er ook die altijd beweren dat ze vooral de christelijke, meer specifiek: de Bijbelse, waarden hoog achten. Dat is werkelijk onbegrijpelijk als men in ogenschouw neemt waar de man verder voor staat.

Wilders mag dan met zijn zorg over islamisering stem geven aan de ontevredenheid over de toestroom van moslims, op vrijwel alle punten huldigt hij opvattingen die haaks staan op een Bijbelse levensbeschouwing. Hij is vóór verruiming van regels van euthanasie, hij was vóór het ontslag van de gewetensbezwaarde trouwambtenaar, hij is vóór abortus, hij is vóór begrenzing van de onderwijsvrijheid, hij is tegen strikte regels voor zondagsopenstelling van winkels enzovoort. Wie kan dan nog met de Bijbel in zijn hand aan Wilders zijn stem geven?