Ds. Visser, predikant in de Amsterdamse Noorderkerk, deed zijn uitspraken vrijdagmiddag op een symposium belegd door het wetenschappelijk instituut van de ChristenUnie. Centraal stond het boek ”Wat is wijsheid? Toekomst voor christelijke politiek”, geschreven door Rob Nijhoff, die vele jaren medewerker was van het WI en die vrijdag afscheid nam.

Nijhoff betoogt in ”Wat is wijsheid?” dat christenen, in onze moderne netwerksamenleving, op allerlei wijzen allianties moeten sluiten met niet-christenen, zowel in de politiek als daarbuiten. „Op de voorkant van mijn boekje staat een kompas afgebeeld. Maar het hadden ook meerdere kompassen kunnen zijn”, aldus de auteur vrijdag. „Laten wij als christenen niet claimen dat wij de enigen zijn die weten hoe het zit. Er zijn nog andere wijsheidstradities. Niet voor niets sprak Abraham Kuyper over de gemene gratie.”

Ds. Visser, die in 2012 in christelijk Nederland voor ophef zorgde doordat hij een column schreef met als kop: ”De ellende van christelijke partijen”, is het met Nijhoffs stelling eens. „Mijn pleidooi voor het afschaffen van christelijke partijen was destijds een cri de coeur, op een bepaald moment, in een bepaalde context. Ik zag hoe een partij als het CDA fors zetels verloor, en hoe de kleine christelijke partijen nauwelijks voet aan de grond kregen. Toen Joël Voordewind bij ons in Amsterdam aan een debatbijeenkomst deelnam, kreeg hij steeds te horen: dat we voor zwakken op moeten komen, zijn we best met je eens, maar daar hebben wij Gód niet voor nodig.”

Vrijdag zette ds. Visser een ander accent dan vier jaar geleden. „Ik ben erg blij met christelijke politiek, zeker ook met hoe die momenteel vorm wordt gegeven door ChristenUnie en SGP. Wij christenen zijn niet zozeer op allerlei dingen tegen, we zijn ergens voor. Beter gezegd: we zijn ergens voor ingewonnen en daar leggen we getuigenis van af.”

Puberale reactie

Daarbij is waar „dat wij natuurlijk niet het alleenrecht op gerechtigheid hebben”, beaamt de Amsterdamse voorganger. „Anderzijds geldt: laten we niet denken dat we de wereld al een beetje méé hebben. En zeg ook niet te snel dat het libertaire denken slechts een wat puberale reactie uit de jaren zestig is op een eeuwenlange christelijke dominantie, een reactie die over een poosje wel zal wegslijten. Nee, het verzet tegen de gerechtigheid van God zit veel dieper. Wij mensen willen die gerechtigheid niet. Die wordt vervloekt.”

Toch gebeuren er wonderen, betoogt ds. Visser. Ook in het seculiere Amsterdam. „Volgens journalist Paul Witteman zal geen enkel weldenkend mens die het christendom achter zich liet, daar ooit naar terugkeren. Toch zit een vriend van hem tegenwoordig bij mij op Bijbelkring. Ingehaald door God. Dat kunnen mensen als Witteman maar moeilijk een plek geven.”

CU-leider Segers noemde vrijdag diverse momenten waarop hij de achterliggende tijd blij was dat hij in een christelijke partij actief is. „Let wel: zo’n partij is geen scheppingsordening, ook geen Bijbels bevel, maar wel iets om dankbaar voor te zijn. Ik ervoer dat bijvoorbeeld sterk toen wij, eind vorig jaar, als fractie vergaderden over een eventuele motie van afkeuring met betrekking tot de Teevendeal. Als iemand op zo’n moment zegt: „Laten we bidden”, dan ontroert mij dat. Niet dat ons gebed die motie sanctioneert. Maar het is prachtig om als fractie onder een open hemel je keuzes te maken, in dit geval om deze motie wél in te dienen.”

Segers vindt het opmerkelijk dat in de achterliggende twee weken „wezenlijke vragen rond leven en dood, over abortus, over het bestaansrecht van mensen met het syndroom van Down, en over euthanasie, plotseling in de samenleving en in allerlei media weer werden besproken. Terwijl wij lange tijd dachten: op deze thema’s komen we er niet meer doorheen. Dat verrast. De Geest waait waarheen Hij wil en biedt soms onverwacht kansen voor gelegenheidscoalities.”

Opsluiten

Christenen mogen zich nooit in hun partij opsluiten, aldus de CU-voorman. „Niet voor niets droegen veel vroegere AR-kiesverenigingen de naam ”Recht voor allen”.” Nijhoff wil dat graag nóg wat breder trekken. „Ook socialistische kiesverenigingen droegen vaak die naam.”