Gezin met schulden: een koophuis maar nauwelijks geld om te eten
LEIDEN. In financieel opzicht leidden ze jarenlang een onbezorgd leven. Door werkloosheid en ziekte raakten Marco en Bianca echter in de schulden. Mede door het contact met een schuldhulpmaatje zien ze weer licht aan het eind van de tunnel.
In de Hooglandse Kerk in Leiden hadden de veertigers –ouders van een tienerdochter– gisteren een ontmoeting met koningin Máxima. „Spannend en leuk”, zegt Marco na afloop. „Het verraste me dat ze zo menselijk was.” Inhoudelijk mag hij niet ingaan op het gesprek met de vorstin, rond de viering van het vijfjarig bestaan van SchuldHulpMaatje.
In aanwezigheid van hun maatje, Linda, vertelt het Leidse echtpaar na afloop hoe ze financieel in de knel raakten. Marco: „Vier jaar geleden verloor ik mijn baan als transportplanner bij een bedrijf. Ik raakte ook psychisch in de war en ben een periode opgenomen geweest.”
In dezelfde tijd belandde Bianca gedeeltelijk in de WW. De hypotheeklasten waren niet meer goed op te brengen, zeker niet in combinatie met de kosten van een langlopend krediet van zo’n 30.000 euro voor een verbouwing. Het spaargeld raakte in korte tijd op. Hun auto deden ze van de hand en diverse spullen die ze niet nodig hadden, zoals een spelcomputer, verkochten ze via Marktplaats.
Dat alles bleek niet voldoende om financieel het hoofd boven water te houden. Marco: „Je hebt je hypotheeklasten. Intussen moet je ook eten en je wilt je gas, water en licht betalen. Soms dachten we: Als we de helft van de hypotheek betalen, hebben we in ieder geval te eten.”
Twee maanden was het gezin klant van de voedselbank. Dat kostte Bianca moeite. „Ik had het gevoel dat onze situatie daar niet erg genoeg voor was en had de neiging mijn tasje weg te geven aan andere mensen die daar kwamen.” Via de Stichting Leergeld kregen de ouders een tweedehands fiets en een laptop voor hun dochter, die naar het voortgezet onderwijs ging.
Drieënhalf jaar had het echtpaar contact met de stadsbank. Daarmee kwamen ze naar eigen zeggen niet verder. „We liepen tegen allerlei regelgeving aan, onder meer omdat we een koophuis hebben. We vielen tussen wal en schip”, zegt Marco. Verkoop van het huis is voor hem geen optie, mede omdat het huren van een woning in de vrije sector te duur zou zijn. „Dat lost onze problemen niet op”, zegt Bianca.
Marco is voor 71 procent afgekeurd. Hij vond inmiddels een parttimebaan en doet vrijwilligerswerk. Bianca –„ik volgde mijn hart”– begon enkele jaren geleden een opleiding voor psychiatrisch verpleegkundige en werkt nu fulltime in de ggz. Per week kunnen ze zo’n 70 euro besteden aan eten, drinken, kleding en sigaretten. „Van de onregelmatigheidstoeslag in de zorg kunnen we af en toe iets leuks doen.”
De achterstand van de hypotheekbetalingen liepen ze het afgelopen jaar vrijwel geheel in, maar de overige schulden van zo’n 35.000 euro blijven zwaar op hun budget drukken. Sinds een halfjaar hebben ze contact met SchuldHulpMaatje Leiden. „Die organisatie is niet zo bureaucratisch en voegt de daad bij het woord. We voelen ons gehoord.”
Met hun maatje bekijkt het echtpaar of het kan meedoen aan een pilot rond herfinanciering. Dat houdt in dat alle schulden bij elkaar worden gevoegd, met één rentepercentage. Marco: „We hoeven dan niet meer op verschillende plaatsen af te lossen.”
Het echtpaar is blij met de aandacht die er is voor mensen met schulden. Bianca: „Neem nu al het personeel van V&D, dat op straat staat. Daar zullen ook heel wat mensen met een koophuis tussen zitten.” Over hun eigen toekomst is ze optimistisch gestemd. „Er zijn best dagen dat ik het niet zie zitten of dat we ruzie hebben over een broek die m’n dochter wil kopen, maar die ik niet kan betalen. Maar we zetten samen de schouders eronder. Vroeg of laat komt het goed.”
