Amerikaanse sterrenkundigen hebben dat ontdekt. Het stelsel bestaat uit twee sterren die om elkaar heen draaien. De grote ster heeft de andere ster ‘gestript’. De kleine ster is veranderd in een gaswolk om een kleine kern. Achter die wolk verdwijnt de grote ster uit het zicht. De beide sterren staan ongeveer even ver van elkaar als de zon en Uranus in ons stelsel. De sterren staan te ver weg om te zien of er planeten omheen draaien.

Wetenschappers moeten even wachten tot ze de verduistering bij TYC-2505-672-1 weer kunnen zien. De eerstvolgende eclips is namelijk in 2080. Dat is 69 jaar na de laatste verduistering. Ook die lange periode ertussen is een record.

Het eclipsrecord stond op naam van de enorme dubbelster Epsilon Aurigae. Die verdwijnt om de 27 jaar bijna twee jaar lang uit het zicht.

Op aarde wordt de zon een paar keer per jaar verduisterd. Dat gebeurt wanneer de maan tussen de zon en de aarde in staat. Zo’n eclips duurt een paar seconden tot een paar minuten.