„De visie op het huwelijk verandert”, stelt Slootweg. „Vanouds deelde je binnen een huwelijk alles, al bracht de één een ton mee en de ander niets. Dat paste ook bij het feit dat een huwelijk voor het leven wordt gesloten. In de huidige cultuur wordt het huwelijk steeds meer gezien als een overeenkomst voor zolang het duurt. Daar wordt de regelgeving op aangepast.”

In de praktijk ziet Slootweg anderzijds wel situaties waarin het wetsvoorstel in de ogen van veel mensen tot een redelijker uitkomst zou leiden. „Een meisje heeft met allerlei bijbanen een bedrag gespaard, terwijl haar vriend alleen feest heeft gevierd. Na drie jaar loopt het huwelijk stuk. Op basis van de huidige regelgeving gaat de jongen er met de helft van het geld vandoor. Juridisch vraag je je af of dat redelijk is, maar principieel deel je in het huwelijk wel alles. In het nieuwe voorstel hoeft in dat geval niet te worden gedeeld.”

Tijdens de behandeling van het huidige wetsvoorstel in de Kamercommissie heeft Slootweg erop gewezen dat de nieuwe wet voor lastige situaties gaat zorgen. „Er zal altijd sprake zijn van drie vermogens: twee privévermogens en het gezamenlijk vermogen dat na de trouwdag samen is opgebouwd.

Het lastigst wordt het als bijvoorbeeld de man voor zijn huwelijk een onderneming is gestart. De vrouw heeft daar jarenlang in meegewerkt, of ze heeft door voor de kinderen te zorgen haar man in de gelegenheid gesteld het bedrijf uit te bouwen. De onderneming behoort echter tot het privévermogen van de man, omdat hij er vóór zijn huwelijk al aan begon. De vrouw moet dan een redelijke vergoeding krijgen. Het kan echter jaren duren voordat in de rechtspraak is uitgekristalliseerd welke vergoeding redelijk is.”

Nederland is overigens het enige land in Europa waar de gemeenschap van goederen bij wet is geregeld. In andere landen lijkt de wettelijke regeling meer op onze huwelijkse voorwaarden.