„Goede moeder”, schrijft A (of Ch voor Charles) Mesnier op 6 december 1870 aan zijn moeder in Pont-Audemer, een dorp in Normandië. „We hebben niet in al onze aanvallen succes, maar ik ben er vast van overtuigd dat het uiteindelijke succes voor onze rechtvaardige zaak zal zijn.”

”Charles” schreef vanuit een belegerd Parijs, ingesloten door Duitse troepen. De omsingeling was onderdeel van de Frans-Duitse of Frans-Pruisische Oorlog, die in 1870 en 1871 tussen Frankrijk en Duitse staten onder leiding van Pruisen woedde.

De bedoeling van de Duitsers was om Parijs door uithongering op de knieën te dwingen. Dat lukte aardig. De honger sloeg inderdaad onvermijdelijk toe. ”Charles” schrijft in de brief over een tekort aan vlees; op den duur werden de Parijzenaars volgens de overlevering zelfs gedwongen dieren te eten. Naar verluidt moesten zelfs de twee olifanten van de Parijse dierentuin er ten lange leste aan geloven.

Opmerkelijk was dat er vanuit de belegerde stad contact was met de buitenwereld. Dat ging per luchtballon: de enige mogelijkheiden om contact te onderhouden met de regering in Tours. Maar ook burgers konden zo post laten versturen. Er zouden tijdens het beleg van Parijs honderdduizenden brieven zijn verstuurd, meegenomen in ruim zestig ballonvaarten. De meeste ballonnen landden in veilig gebied. Sommige briefkaarten werden aan heliumballonen gebonden, in de hoop dat ze uiteindelijk op de juiste plek zouden belanden.

De onlangs in Australië opgedoken brief is via de archieven van het voormalige Queensland Post- en Telegraafmuseum in de stad Brisbane in de nationale archieven van het land beland. Maar hoe de brief in het museum kwam, dat is vooralsnog gissen.

”Charles” kreeg geen gelijk in zijn optimisme dat de stad stand zou houden: Parijs zou zich uiteindelijk op 28 januari 1871 overgeven. Op 10 maart trokken Duitse legers zegevierend over de Champs-Elysées.