Langzaam gaat de deur om halfelf open. De zon schijnt. Koningin Juliana en prins Bernhard stappen naar buiten, het bordes voor Paleis Soestdijk op. Achter de vorstin volgen de vier prinsessen met hun mannen en de kleinkinderen. Een gejuich stijgt op. Hier hebben duizenden Nederlanders die op deze 30e april naar Soestdijk zijn gekomen, op gewacht. De hele koninklijke familie bij elkaar.

Het defilé. Het is jaarlijks het verjaardagscadeau van het volk aan Juliana; eerst alleen van de bevolking van Baarn en Soest en later, als Juliana vorstin is, van alle Nederlanders. Het defilé is misschien wel haar mooiste cadeau. Koningin Juliana houdt er van om onder het volk te zijn. Daarom zijn die honderden Nederlanders welkom in de tuin van haar woonpaleis.

In een lange optocht trekken ze langs: gezinnen in Ot en Sien-kleren, padvinders, Zeeuwen en Friezen in hun dracht, ’gewone’ Nederlanders, militairen, fanfares, kinderen met oranjemutsen. Allemaal krijgen ze een warme begroeting.

De kleine prinsen genieten ook. Soms vervelen ze zich even. Het valt niet mee om zo lang te moeten staan. Eind jaren zeventig past de Oranjefamilie overigens nog maar net op het bordes. Alle prinsen en prinsessen, groot en klein, vormen samen een behoorlijk koppel van zo’n personen.

De trappen van het bordes voor Paleis Soestdijk verkleuren langzaam door de vele boeketten bloemen. Af en toe biedt een klein groepje uit de stoet een cadeau of een product uit de eigen regio aan. Soms wordt de familie verrast door onverwacht bezoek uit het buitenland: Antillianen, Surinamers, Indiërs.

Niet alleen in Soestdijk kijken duizenden mensen toe, ook in veel woonkamers zijn de fauteuils voor de televisie geschoven op deze koninginnedag. Via de steeds betere technieken van de NOS kunnen Nederlanders op de voorste rij zitten.

De tuin voor paleis Soestdijk is overigens niet alleen een ontvangstplaats op de 30e april, maar ook tussentijds ontvangen de vorstin en prins deputaties van organisaties en instellingen in de tuin. Als de wegenwacht veertig jaar bestaat, trekt een stoet van wegenwachtvoertuigen door de tuin van Paleis Soestdijk. Ook veteranen eren er hun voorman, prins Bernhard, regelmatig met een parade.

Met het aantreden van koningin Beatrix in 1980 komt een einde aan het officiële defilé langs het Soestdijkse bordes. Tijdens de toespraak na haar inhuldiging in de Nieuwe Kerk in Amsterdam deelt de nieuwe Koningin mee dat de verjaardag van haar moeder de Koninginnedag zal blijven. Koningin Beatrix geeft wel een heel andere invulling aan de dag. Zij gaat liever het land in.

Een maand na de abdicatie is de koninklijke familie echter nog een keer terug op het bordes van Paleis Soestdijk. Het Nederlandse volk dankt die 31e mei 1980 koningin Juliana voor haar 32-jarige koningschap. Aanvankelijk wees de oud-vorstin alle voorstellen voor een eerbetoon af. Zij wilde haar post zonder drukte verlaten. Uit reacties uit het land begrijpt zij echter dat ze zo veel mensen teleurstelt. Daarom stemt ze in met een defilé een maand na de overdracht.

Weer trekt een lange stoet voorbij. De burgemeester van Baarn biedt de oud-vorstin een oorkonde aan: „Talloze malen hebt u uw handtekening gezet te Soestdijk. Dikwijls konden wij u ontmoeten in de winkel, school of kerk. Dikwijls bleek ook uw persoonlijke aandacht voor personen, verenigingen en instellingen in onze plaatselijke gemeenschap. Wij wensen u en prins Bernhard nog vele goede jaren in onze gemeenschap.” Een verrassing is dat een delegatie uit het Oostenrijkse Sankt Anton is overgekomen. In deze sneeuwrijke regio brengt de familie in de winter graag enige tijd door.

Na afloop van het defilé pakt prinses Juliana de microfoon: „Ik wil graag een woord van ongelooflijk hartelijke dank uitspreken voor deze onvergetelijke ochtend, deze prachtige demonstratie. Het was geweldig. … Het is grootser dan ooit geweest. Dit was een ongelooflijk mooi slotakkoord aan mijn loopbaan.”

De duizenden die buiten de hekken toekijken, worden beloond. De oud-koningin en haar man stappen in een open auto en maken een rondrit. Daarna dwalen ze door de paleistuin langs de opgestelde groepen.

Nog één keer keert het defilé daarna terug naar Soestdijk. Op 30 april 1987. Die dag wordt op grootse wijze het gouden huwelijksjubileum van prinses Juliana en prins Bernhard gevierd.

Al trekt er nu dan geen optocht meer langs, Paleis Soestdijk, dat via stadhouder Willem III in de familie kwam, is altijd het thuis van de Oranjes gebleven. De kleinkinderen kwamen er graag. Afgelopen week stonden ze nog een keer samen op het bordes. Om afscheid te nemen van grootmoeder bij haar vertrek in de lijkwagen naar Den Haag. Nu geen vreugde, maar rouw.