Het indringende logo claimt onmiddellijk ruimte op je netvlies: een kruis waarvan een van de armen lijkt geamputeerd: afgeschoten. Het is het logo waarmee op initiatief van onder andere de Raad van Kerken aandacht gevraagd wordt voor de kerken in Syrië en Irak. Verdwijnt de kerk in deze landen?

Het christendom heeft zich vanuit Jeruzalem bijna als eerste in Syrië verspreid – denk aan de gewelddadige missie van Saulus richting Damascus. Maar nu vluchten duizenden christenen het land uit; vanwege de terreur, oorlogsgeweld en gebrek aan de eerste levensbehoeften. Hoe zal dat gaan? Worden de minderheden uitgeroeid in deze landen, die gelden als bakermat van onder andere het christendom? Wie nog eens naar het logo kijkt, ziet dat er op de plaats van de afgeschoten arm van het kruis een woord staat: hoop.

”Hoop voor de kerk in Syrië en Irak”, zo heet de campagne die de Raad van Kerken samen met Open Doors en vele anderen is gestart. De campagne loopt van 1 februari tot 1 juni en is bedoeld om de christenen in Nederland bewust te maken van de moeilijke positie van christenen in Syrië en Irak.

Paasboodschap

Als je los van de Bijbel naar deze situatie kijkt, is het moeilijk om een basis te vinden voor die hoop. Syrië wordt verscheurd door vele bewapende groepen die elkaar op leven en dood bevechten. Christenen zijn van stad naar stad gevlucht. Velen werden het slachtoffer van bewust op hen gerichte acties van moslimextremisten. Uiteindelijk zijn ze massaal het land ontvlucht en een heel aantal Syrische christenen bevindt zich in de buurlanden. Het aantal christenen in Syrië is gedurende de oorlog dramatisch afgenomen.

Toch is er in Syrië ook iets wonderlijks aan de hand. Er is meer dan vluchtende christenen. Gods Geest werkt. In het laatste nummer van het blad Stem van de SDOK vertelt een voorganger over de situatie in Damascus. In het begin van de oorlog raakten de kerken leger en leger: een groot deel van de gemeente sloeg op de vlucht. Er waren nog enkele achterblijvers, maar de meeste stoelen waren leeg. Maar dwars door al het kwaad heen voltrekt zich in Damascus een wonder. De kerken stromen weer vol. Er vindt een opwekking plaats. Er is grote vraag naar Bijbels en geestelijke lectuur.

De voorganger vertelt: „De kerken kunnen het aantal mensen niet meer aan. Mensen zitten op stoelen, op de grond, in de tuin, overal.” De arm van het kruis, dat aan de ene kant lijkt af te brokkelen, groeit aan de andere kant weer aan. Door de dood heen schept God het leven. De paasboodschap is waar. De Heere is waarlijk opgestaan en Zijn werk gaat gelukkig voort.

Lectuur

Er is in Syrië sprake van een humanitaire ramp, er is honger, onveiligheid en er is hulp nodig. Maar er is ook geestelijke honger. Zijn het niet juist de kerken die geroepen worden om in deze geestelijke nood te voorzien? Er zijn veel –ook niet-kerkelijke– organisaties die barmhartigheid bewijzen door voedsel, kleding en zo mogelijk huisvesting te bieden: noodzakelijke zorg voor het lichaam. Maar wie zorgt voor de ziel? Hoe krijgt de bloedende kerk in Syrië en Irak geestelijk voedsel?

De Stichting Ismaël heeft zich ten doel gesteld om juist in de geestelijke nood in deze moslimlanden te voorzien. Zo zorgt ze voor goede vertalingen van christelijke lectuur en voor de verspreiding ervan. Daarbij heeft ze bijzondere aandacht voor de kinderen en de gezinnen, door de verspreiding van kinderbijbels in het Arabisch.

Enkele weken geleden was George Meassey, onze contactpersoon in Damascus, in Nederland. Hij beaamde dat de kerken volliepen en er veel belangstelling was voor Bijbels, kinderbijbels en andere geestelijke lectuur. Natuurlijk vertelde hij ook over de humanitaire nood, waarin de Stichting Ismaël kan voorzien door vruchtbare samenwerking met onder ander de deputaatschappen Bijzondere Noden van de Gereformeerde Gemeenten en van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland.

Bijzondere fabriek

De nood is hoog. Het appel om voor de broeders en zusters in Syrië en Irak te bidden, verdient hartelijke ondersteuning. En verder mogen we het aan de Heere God overlaten. „De wind blaast waarheen Hij wil…” (Joh. 3:8). Hij werkt wonderlijk. De voorganger uit Damascus verwoordde het zo. „God heeft een bijzondere fabriek. Alle kwade dingen stopt Hij in die fabriek. Daaruit komen zegeningen en goede dingen voort voor Zijn mensen.”

Daarom is er hoop. Omdat er een almachtige God is. Die in een wereld van ontheemding, onschuldig vergotenbloed, angst en dreiging Zijn kerk bouwt en Zijn plan volvoert. En op de een of andere manier schakelt Hij daarbij het gebed van kerken en van Zijn kinderen in. Door de dood heen wekt Hij het leven! Pasen vandaag. Tot eer van Zijn Naam.

De auteur is bestuurslid van de interkerkelijke Stichting Ismaël.