TOEN

Mijn vader kocht in 1989 een nieuwe auto. Ik stond er elke keer bij te kijken en liep dus in de weg in de werkplaats. De garagehouder zei: Ga maar auto’s poetsen. Oké, ik ben auto’s gaan wassen, poetsen, velgen reinigen. Daar is mijn werk mee begonnen.

Op de havo was ik goed in exacte vakken, maar slecht in talen. Daarom mocht ik de tweede overdoen. In de derde ben ik overgestapt naar de mbo-opleiding motorvoertuigentechniek. Na drie jaar theorie en één jaar stage ben ik automonteur geworden.

Techniek spreekt mij erg aan. Mechanica, verbrandingsmotoren, monteren, demonteren, prachtig. De ene keer sta je een koppeling te vervangen, de volgende keer een distributieriem of een koppakking. Merk of model maakt mij niet uit.

Ik heb elf jaar bij een Forddealer gewerkt. Daarna heel even bij Renault en drie jaar bij een andere Forddealer. Ik sleutel aan alle auto’s. Japanners zijn kwalitatief erg goed. Hoewel, Nissan werkt samen met Renault en neemt de mankementen over van dat merk. Voor Mazda en Ford geldt hetzelfde. Toyota vind ik erg goed. Het aantal reparaties aan dat merk is nihil. Monteurs vechten daarom om een Toyota met bijvoorbeeld een kapot inspuitsysteem van de motor te mogen repareren. Omdat dat vrijwel nooit voorkomt.

Ik een autofanaat?! Eh… Niet echt. Ik hou best een beetje bij welke modellen en motoren er uitkomen, maar gadgets voor auto’s, nee sorry, die interesseren me niet. Het mooiste vind ik het als een auto aan de testkast een storing blijft geven. Dan komt het in mijn werk aan op vakmanschap. Is de storing de oorzaak of een gevolg? Dat zijn boeiende klussen, het échte werk. Het vak verveelt me na twintig jaar geen moment.

Drie jaar geleden ben ik als zzp’er begonnen. Bij mijn laatste werkgever had ik het niet zo naar m’n zin. Een collega van me met een mobiel apk-keurings­station zei: Je moet zzp’er worden. Ik heb wat veldwerk verricht bij kleine garagebedrijven om bij te springen als zij klem zaten. In korte tijd kreeg ik van vier bedrijven toezeggingen. Ik zou in totaal 4,5 dag per week als zzp’er bij hen aan de slag kunnen. Eén bedrijf beloofde me twee dagen per week werk.

Vervolgens heb ik een boekhouder en een financieel adviseur in de arm genomen om de boel administratief te regelen. Pensioen, arbeidsongeschiktheid, aansprakelijkheid. Het is een hele rompslomp, maar je moet dat allemaal netjes voor elkaar hebben. Als ik een grote fout maak in mijn werk, kan me dat zomaar duizenden euro’s kosten. Dat geld heb je als starter niet liggen.

Daarna heb ik mijn baan opgezegd. De kogel was door de kerk. Ik kreeg echter direct te maken met een forse tegenslag. Ik ging naar de garagehouder toe om afspraken te maken over de twee dagen werk die hij me had toegezegd. De eerste klus moet echter nog steeds komen. De man vertelde dat hij juist een personeelslid had aangenomen. Dat is heel wrang. Ik had m’n baan opgezegd, hoe moest dat nu?! Ik ben nog harder werk gaan werven.

Bijzonder hoe dat is uitgepakt. Ik zat al snel elke week vol. Ik verhuur me nu voor 90 procent aan garage­bedrijven, de rest van de tijd doe ik apk’s, reparatie en onderhoud voor particulieren. Spijt dat ik als zzp’er ben begonnen, heb ik nog nooit gehad. Ik zeg altijd: Ik had het jaren eerder moeten doen. Je bent absoluut vrij, je kunt zelf beslissen. Nadeel is wel dat het werk soms grillig is. Heb ik op korte termijn voor drie dagen of voor vijf dagen werk?

NU

Terecht dat het kabinet maatregelen neemt om 
de schijnzelfstandigheid onder zzp’ers aan te 
pakken. Zzp’ers hebben dit aan zichzelf te danken. Regelmatig werken ze voor langere tijd voor één baas, waarbij ze elk kwartaal onderling, op papier, hun inkomsten ruilen. Dan lijkt het alsof ze ver­schillende opdrachtgevers hebben. Daarmee om­zeilen ze de wet en verknoeien het voor anderen. 
Een zzp’er moet gewoon kunnen aantonen dat 
hij drie, vier, vijf opdrachtgevers heeft.

Het kabinet gaat met modelcontracten werken in plaats van met een VAR, een verklaring arbeids­relatie. Voor mij roept dat veel vraagtekens op. Ik werk met een dagplanning, ik kan mijn werk niet weken vooruit inschatten. Hoe kan ik dan in een modelcontract een planning geven? Ik vraag me af hoe dat allemaal gaat werken. Ik ben lid van de RMU, maar ik heb van hen nog niets gehoord over deze wetswijziging. De kracht van een zzp’er is dat hij vrijheid heeft. Hij moet snel kunnen inspringen als er bijvoorbeeld bij een bedrijf ziekte is.

STRAKS

Zorgen over mijn toekomst als zzp’er maak ik me niet. Ik heb gelukkig meer dan voldoende werk. Garagehouders vragen me nog steeds terug, blijkbaar zijn ze tevreden.

Opdrachtgevers willen zzp’ers nog weleens uitknijpen. Daar heb ik geen last van. Als ze mij uitknijpen, kom ik gewoon niet. Die luxepositie heb ik. Ik kan mijn eigen tarieven vaststellen, omdat de vraag groter is dan het aanbod. Ik moet regelmatig nee verkopen. Voor mij is het zzp’er-zijn financieel aantrekkelijk. Ik verdien zeker 30 procent meer dan dat ik een vast dienstverband zou hebben. Ik ben daarom niet ontevreden.

Zwart geld heb ik niet. Nee, echt niet, met de hand op het hart. Ik heb geen kas, ik doe alles controleerbaar via de bank. Zwartwerken moet je niet willen. Dat is diefstal. Als je op zondag de wet hoort, ”gij zult niet stelen”, dan kun je niet op maandag gaan stelen van de fiscus. Zo eenvoudig is dat.