Dendermonde is het pseudoniem van Hendrik Hazelhoff. Hij werd in 1919 geboren in Winschoten en volgde een opleiding tot onderwijzer. Daarna was hij in diverse beroepen werkzaam, tot hij journalist werd, onder meer bij het Groninger Dagblad, de Groene Amsterdammer en Het Parool.

Dendermonde debuteerde in 1941 met de poëziebundels ”Tijdelijk isolement” en ”Water en brood”. Behalve poëzie schreef hij proza. Internationale bekendheid kreeg hij met de roman ”De wereld gaat aan vlijt ten onder” in 1954. Ook schreef hij veel in opdracht, zoals gedenkboeken voor bedrijven.

Zijn laatste boek, ”Max Dendermonde op reportage”, kwam in 2002 uit en bevat reportages uit de jaren vijftig, een nogal donkere periode uit zijn leven. Zelf zei hij eens over die tijd: „Vroeger was ik een heel agressieve zuiplap. Schreeuwen, geld gappen, dames lastigvallen.” In 1962 stopte hij voorgoed met drinken.

Na de oorlog bedacht hij zijn pseudoniem, omdat naamgenoot Erik Hazelhoff Roelfzema inmiddels al een bestseller had geschreven. Dendermonde is afgeleid van ”denderen over le monde”, de wereld. De schrijver zag zichzelf graag als zwerver en razende reporter.

Ook het schrijven zelf ervoer hij als een voortdurende zoektocht naar nieuwe verten. „Ik ben de schrijver die ik nog worden moet”, zei hij in 1987. „Het hele vorige oeuvre kun je gewoon ontkennen. Dat is er wel, maar je kunt het overlaten aan eventuele literatuurvorsers, als die al zouden bestaan. Het gaat om dat ene, definitieve boek dat ik nog wil schrijven.”

De schrijver emigreerde in 1979 naar de Verenigde Staten. Hij vestigde zich in Sarasota, Florida. „In het koetshuis bij het optrekje van mijn zoon. Die heeft het gemaakt. Zo profiteer ik leuk van mijn kinderen, vind je niet?”, zei hij in 2002 in een interview in het dagblad BN/De Stem.