Er was ook wel iets vreemds aan de actie. Ze was mede gericht tegen de burgemeester van Keulen, die een gedragscode voor vrouwen online wilde zetten. Houd afstand, bescherm je tegen op seks beluste mannen. De minste gedachte dat de vrijheid om gewoon te doen wat je wilt, ingeperkt wordt, leidde tot deze demonstratie voor het recht je te kleden of te ontkleden zoals je wilt. Overigens lijken er wel grenzen te zijn aan dit demonstreren voor deze vermeende vrijheid. Ik heb geen oproep gelezen om allemaal een week lang je kostbare gouden ketting op het dashboard van je geparkeerde auto te leggen.

Je kunt dit relatief kleine incident zien als onderdeel van een veel indrukwekkender reeks. Drie voorbeelden. Wat gebeurde er na de aanslagen op de Twin Towers op nine-eleven? Na deze crash in het economische hart van de westerse samenleving was het appel van de Amerikaanse regering: ”Go shopping and fly more”. Na de ontstellende moordpartij op de redacteuren van het 
blad van Charlie Hebdo was de publieke reactie: nog fanatieker doorgaan met het uitgeven van cynische en spottende cartoons. De volgende oplage telde 5 miljoen exemplaren. Op de vrijdagavond na de terreurdaden in een uitgaansgebied, een poppodium en een voetbalstadion in Parijs, hoorde ik premier Rutte het Nederlandse volk nadrukkelijk adviseren: Ga dit weekend vooral uit!

De teneur is duidelijk. We passen ons leefpatroon niet aan. We gaan door met onze cultuur van hebzucht, van spotten en vloeken, onzedelijkheid en entertainment. Wat er ook gebeurt.

Het is een intrigerende gedachte dat bovenaardse machten hiermee te maken hebben. Niet alleen de duivel, maar ook God. Sterker nog, op een of andere manier horen die aanslagen bij Gods doelbewuste regering. Het boek Openbaring is daar duidelijk over. Het refrein bij de plagen die daar beschreven worden, is: zij lasterden God Die de macht heeft over deze plagen, en bekeerden zich niet (9:21; 16:9, 11). Dit is niet altijd zo geweest. Een paar honderd jaar geleden werden rampen breed gezien als een oordeel van God, waarop gereageerd moest worden door nationale zonden te verlaten. Zo werd de ravage die de paalworm rond 1730 aan de zeewering aanbracht in dagbladen en jaarboeken verbonden met de homoseksuele praxis in de Republiek. Die tijd ligt ver achter ons.

Niet wie het kwaad treft, maar wie het ziet, wordt aangesproken in Openbaring. En dat geldt extra christenen. Twee weken geleden deed ik met een groep jongeren Bijbelstudie over Hosea 7. Het hoofdstuk begint met de trieste constatering dat op het moment dat de Heere Israël gaat genezen, hun ongerechtigheid uitbreekt. Hetzelfde patroon dus, maar dan in een intensere setting: die van het verbond.

Het bijzondere aan Hosea 7 is het aangrijpende perspectief waarin de overtredingen en de rebelse attitude van Gods volk worden geschilderd. Het is het perspectief van een vader die ziet dat zijn eigen kinderen zich grof van hem afkeren. Die daaronder lijdt. „Niemand van hen roept tot mij” (7). „Ze zijn van Mij weggevlucht en roepen ook niet tot Mij met hun hart” (14). „Ik heb hen sterk gemaakt, maar zij blijven kwaad tegen Mij denken” (15). Het is als of je Psalm 81 hoort. Hadden ze maar naar Mij geluisterd, Ik zou ze overladen hebben met tarwe en olie, maar Mijn volk wil niet naar Mijn stem horen.

De Bijbel brengt ons als krantenlezers iedere keer opnieuw terug bij onszelf. En bij een God Die wacht om genadig te zijn.

Reageren? welbeschouwd@refdag.nl