Beiden fracties kondigden dinsdagochtend aan minister Schippers (VWS) om tekst en uitleg te vragen, nadat Schippers en minister Van der Steur (Veiligheid en Justitie) de benoeming maandag bekend hadden gemaakt.

De vijf toetsingscommissies moeten nagaan of artsen zich bij het inwilligen van een euthanasieverzoek hebben gehouden aan de wettelijke zorgvuldigheidseisen. Komen zij tot de slotsom dat de arts het verzoek niet had mogen uitvoeren, of dat hij dit onzorgvuldig heeft gedaan, dan sturen zij het dossier door naar het openbaar ministerie. Justitie beslist vervolgens of de arts strafrechtelijk wordt vervolgd.

Kohnstamm, wiens benoeming op 1 april moet ingaan, wordt als coördinerend voorzitter verantwoordelijk voor het toetsingsproces.

In het persbericht over de benoeming benadrukken de ministeries vooral de langdurige politieke ervaring waarover Kohnstamm beschikt. „Maar”, zegt ChristenUnie-Kamerlid Dik-Faber, „Kohnstamm was ook jarenlang voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde (NVVE). Om die reden is zijn onafhankelijkheid hier in het geding en dat maakt dat ik het besluit Kohnstamm te benoemen onzorgvuldig vind. De NVVE wil veel meer mogelijkheden voor euthanasie dan de wet waarop de toetsingscommissies moeten toezien, toestaat. Moet iemand die zo nauw met deze vereniging verbonden is dan voorzitter worden? Wat ons betreft niet.”

Uitgesproken profiel

SGP-leider Van der Staaij noemt de benoeming ongelukkig. „Bij het toetsen van euthanasiemeldingen beschikt een coördinerend voorzitter onmiskenbaar over een zekere manoeuvreerruimte. Dat maakt zijn positie delicaat. Ik vind het niet van wijsheid getuigen om op zo’n gevoelige post iemand met zo’n uitgesproken profiel te benoemen. Volgens mij zijn er voldoende deskundige kandidaten voorhanden die boven de partijen staan.”

CDA-Tweede Kamerlid Bruins Slot benadrukt dat een nieuwe voorzitter niet moet worden benoemd om daarmee een koerswijziging in gang te zetten. „Wij gaan ervan uit dat elke voorzitter zich houdt aan de strikte grenzen van de euthanasiewetgeving en aan de zorgvuldigheidseisen die zijn beschreven in de wet.”