Het OM acht de vier verkrachtingen die hem ten laste zijn gelegd, wettig en overtuigend bewezen. De aanklager eiste de maximale straf, mede vanwege de hoge mate van geweld en het consequente zwijgen van de verdachte sinds zijn aanhouding. Ook acht de aanklager de kans op herhaling groot.

Het OM had ook tbs met dwangverpleging willen eisen, maar dat was juridisch niet mogelijk omdat niet is vastgesteld dat er sprake is van een ziekelijke stoornis of gebrekkige ontwikkeling.

T. is wel onderzocht in het Pieter Baan Centrum, maar omdat hij weigerde mee te werken, valt er niets te zeggen over toerekeningsvatbaarheid ten tijde van de verkrachtingen waar hij van verdacht wordt en ook niet over de kans op herhaling.

De Utrechtse serieverkrachter leidde zijn slachtoffers, jonge vrouwen, onder bedreiging van een mes, naar afgelegen plekken en verkrachtte hen daarbij op gewelddadige wijze.

„De man die dat deed, is dezelfde man die hier zo goed zijn zwijgrecht kent”, aldus de aanklager. Hij benadrukte ook dat T. nalaat „ook maar enig inzicht te geven in zijn beweegredenen of iets te laten blijken over hoe hij zelf terugkijkt op zijn handelen”.

De slachtoffers ondervinden nog steeds de gevolgen van wat hen overkomen is, merkte de aanklager op, en T.’s zwijgen maakt het daar niet makkelijker op. „Een wezenlijk onderdeel van rouwverwerking is het weten wat er gebeurde en waarom het hén gebeurde. Doordat de verdachte de kaken opeen houdt, blijven veel vragen onbeantwoord.”