„Ik werd vastgebonden aan een boom meerdere malen verkracht”, verklaarde de vrouw die destijds (in 1995) een meisje van zestien was. „Daarna werd ik achtergelaten. Ik zal het geluid van de ballen op de tennisbaan in de buurt nooit vergeten en de oorverdovende stilte die daarop volgde na sluitingstijd.”

„Doodsangst is een geluid, een verrassend luid gerinkel in mijn oren.”

Ongeveer vier uur nadat ze achtergelaten werd, vastgebonden aan de boom, werd ze gevonden. Ze heeft het over de koudste avond en nacht in haar leven, letterlijk en figuurlijk.

Twee andere slachtoffers lieten hun verklaring voorlezen door slachtofferhulp.

„Ik heb mijn leven compleet moeten aanpassen. Ik wilde niet meer alleen zijn in het donker. Ik had altijd fluitjes mee”, verklaart het slachtoffer. „Ik werd bang van een bepaald parfum, een bepaald soort mannenstemmen.” Ze is vrienden kwijtgeraakt en ook haar relatie met haar ouders raakte enige tijd in het slop.

In 1998, drie jaar na de verkrachting, is ze verhuisd naar San Francisco. „Ik kon niet in Nederland blijven, mijn gevoel van veiligheid was niet gewaarborgd, omdat hij nog rondliep. Eens in de drie tot vijf jaar ging ik terug, zo kort mogelijk. Het is een geruststelling te weten dat de verdachte nu vast zit. Ik kan nu met een gerust hart terugkomen. December vorig jaar heb ik voor het eerst kunnen genieten van een familiebezoek aan Nederland.”