De tijd dringt, want over twee weken gaan de voorverkiezingen voor de definitieve nominatie van de Republikeinse presidentskandidatuur van start. Te beginnen met een zogenaamde ”caucus” in de staat Iowa, gevolgd door de voorverkiezingen in New Hampshire.

Vooral koplopers Donald Trump en Ted Cruz vlogen elkaar gisteravond in de haren. En dat ging lang niet altijd over de inhoud.

Volgens Trump kan Cruz helemaal geen president worden omdat hij in Canada is geboren. De Amerikaanse grondwet bepaalt dat het staatshoofd in de Verenigde Staten ter wereld moet zijn gekomen. Cruz pareerde de kritiek door op te merken dat de moeder van Trump in Schotland is geboren en dat de voormalige presidentskandidaat John McCain in de Panamese Kanaalzone het levenslicht zag.

En dat was nog maar het begin. De persoonlijke verwijten vlogen vrijwel onafgebroken over tafel. De kandidaten deden vooral hun best om te benadrukken waarom hun rivalen als persoon geen geschikte president zouden zijn. Trump zou volgens Jeb Bush desastreus voor de economie zijn omdat hij een invoerbelasting van 45 procent op importproducten uit China wil heffen.

Trump pakte Bush op zijn beurt aan door op te merken dat Amerika geen zwak persoon als president kan gebruiken. „En dat is precies wat we krijgen met Jeb.”

Over één ding waren de kandidaten het overigens roerend eens. President Obama en zijn beleid zijn een ramp. Op alle fronten. En de Democratische presidentskandidaat Hillary Clinton zou alleen maar een voortzetting van die ramp betekenen.

Tussen alle jij-bakken door konden de kandidaten elkaar dan tenminste nog op één punt de hand schudden. Het zou ook erg onlogisch zijn geweest als ze het daarover oneens waren geweest. Zeker in een land als de Verenigde Staten, waar de scheidslijnen tussen Democraten en Republikeinen de laatste jaren alleen maar scherper zijn geworden. Met alle partijpolitiek en stagnering van de democratie van dien.

Tegelijk wordt het hoog tijd dat het verkiezingsdebat in Amerika eens wat meer over de inhoud gaat. Dat is natuurlijk een verzuchting die elke verkiezingsperiode kan worden gedaan. Want we zijn sinds jaar en dag niet anders dan moddergooien en persoonlijke aanvallen gewend tijdens de verkiezingscampagne.

Maar gezien de rol die Amerika nog altijd in de wereld speelt, is het niet om het even wie er volgend jaar in het Witte Huis zit.

Niet in de laatste plaats om een dam op te werpen tegen de in snel tempo afbrokkelende ethische normen en waarden in de Verenigde Staten. De nationale legalisering van het homohuwelijk door het federale hooggerechtshof, afgelopen jaar, is daarvan wel het meest in het oog springende voorbeeld.