Het akkoord was in juni vorig jaar ondertekend in het Vaticaan. De overeenkomst biedt bepaalde rechten en privileges aan de rooms-katholieke Kerk in de Palestijnse gebieden ‘in ruil’ voor de steun van de kerk voor de tweestatenoplossing. Het akkoord geeft ook gewicht aan de politieke status van „Palestina.”

Steun in de rug

Al is het niet de eerste keer dat de Heilige Stoel (het opperbestuur van de Rooms-Katholieke Kerk, dat zetelt in Vaticaanstad) de Palestijnse Staat bij naam noemt, is het een duidelijke steun in de rug voor het streven van de Palestijnen naar volledige autonomie. De Palestijnse gebieden worden doorgaans aangeduid met Palestijnse Autoriteit.

Aan de „uitgebreide overeenkomst” gingen jarenlange onderhandelingen vooraf. Nadat de Heilige Stoel en de PLO, als vertegenwoorder van de Palestijnen, in 1994 bilaterale relaties waren aangegaan, duurde het tot het jaar 2000 voordat de „basisovereenkomst” werd ondertekend. Na een lange stilte werden in 2010 de onderhandelingen weer hervat. Het resultaat is de overeenkomst die sinds zaterdag van kracht is.

Veel garanties

Het verdrag, opgedeeld in 32 artikelen, biedt veel garanties aan de rooms-katholieke Kerk. Zo wordt de kerk als rechtspersoon erkend. Geestelijken krijgen vrijstelling van ondere andere de dienstplicht. Kerkelijke rechtbanken zijn autonoom. De burgelijke autoriteiten moeten bij de „heilige plaatsen” voor het christendom het gezag en de jurisdictie van de rooms-katholieke Kerk respecteren. Er gelden de nodige garanties voor bedevaarders en bedevaartplaatsen. De kerk heeft het recht om te werken in het onderwijs en de sociale zorg. Er komt ook een gunstige fiscale regeling voor kerkelijk bezit.

Volgens het Vaticaan geeft deze overeenkomst een impuls aan de vreedzame gesprekken tussen Israël en Palestina. „De overeenkomst zou kunnen helpen dat de Palestijnen beseffen dat ze in een gevestigde en erkende staat op onafhankelijke, soevereine en democratische wijze kunnen leven in vrede en veiligheid met Israël en zijn buren. Op hetzelfde moment kan het verdrag de internationale gemeenschap stimuleren om meer actie te ondernemen om een duurzame vrede te bereiken”, schreef Antoine Camilleri, een hoge ambtenaar van de Heilige Stoel in L’Osservatore Romano, het Vaticaanse dagblad.

De Israëlische schrijver Abraham Yehoshua onthaalt het verdrag eveneens. „Het zal zeker een positieve invloed hebben op het vredesproces”, zei hij tegen de Italiaanse krant La Repubblica.

Niet gelukkig

De Israëlische regering is niet gelukkig met de overeenkomst. Yehoshua ziet dat echter anders. „Ik zie geen reden waarom Israël zich tegen het verdrag verzet, aangezien het akkoord streeft naar de ”tweelanden-oplossing”, die ook de Israëlische regering ondersteunt. Bovendien heeft het Vaticaan ook betrekkingen met Israël. Dus wat is het probleem?”