”Dagboek voor jongeren”, staat er met grote letters op de voorkant van ”Levend Woord”. De achterkant vermeldt dat het (ook) geschikt is voor jongeren met autisme. Blijkbaar niet iets om van de daken te schreeuwen en dat is deels terecht. Maar wel iets om rekening mee te houden bij het schrijven van een dagboek bij de Bijbel.

De titel is meteen al een hele lastige voor mensen met autisme. Hoe kan nu een woord leven? Op de achterflap geven de samenstellers uitleg en spreken de wens uit dat door het dagboek Gods Woord voor de lezer gaat leven. Ze gaan daarbij voorbij aan het feit dat de aanduiding ”Levend Woord” ook in de preek voorkomt en dan op Christus wijst.

De schrijvers –afkomstig uit de rechterflank van de gereformeerde gezindte– nemen elk een of meer weekthema’s voor hun rekening. Sterk punt van het dagboek is de aangeboden structuur. Met behulp van icoontjes wordt elk stukje opgesplitst in drie delen: ”wat staat er”, ”wat betekent het” en ”wat betekent het voor jou”. Die zaken komen ook in gewone dagboeken naar voren, maar wil de lezer deze vragen voor zichzelf helder krijgen, dan moet hij in staat zijn om de antwoorden zelfstandig op te diepen uit het minipreekje dat een dagboekstukje vaak is.

Voor iemand met autisme is dat een lastige, zo niet onmogelijke klus. Ook voor jongeren in het algemeen is dat veelgevraagd, zodat het te verdedigen is dat de uitgever de doelgroep op de cover niet en op de achterflap pas in de laatste zin noemt.

In een inleiding bespreken de samenstellers de structuur die elke bladzijde heeft aan de hand van een voorbeeldpagina. Nuttig voor de jonge lezers om (desnoods met hun ouders) enig zicht te krijgen op de wijze waarop ze het boek kunnen gebruiken.

”Levend Woord” is bedoeld voor jongeren van 12 tot 18 jaar. Dat is een ruime groep, zeker gelet op de jongste lezers. Met name bij weekthema’s als ”Je lichaam, een tempel” en ”Het zevende gebod” wringt dat. Het is waar dat je mensen met autisme niet helpt door in bedekte termen over zaken als seksualiteit te spreken. Daarnaast is het wel goed om rekening te houden met het feit dat ze in hun ontwikkeling op bepaalde fronten achterlopen, ook in de omgang met elkaar. Wellicht een aansporing om te komen tot een uitgave voor jongeren van 12 tot 15 jaar.

Jongeren met autisme (en hun ouders) kunnen zomaar de moed laten zakken als het om geloofszaken gaat. Aan de andere kant: welke volwassene zal tegen zijn kind durven zeggen dat hij zelf meer capaciteiten heeft om een Bijbelgedeelte te doorgronden. Dat leert God door Zijn Geest en daar wil Hij een eenvoudig middel als een dagboek met structuur bij gebruiken.