Wilhelmina had toen immers, in de grafkelder in Delft, haar plaats tussen de eerdere koningen van Nederland ingenomen en stond niet langer naast de regerende vorstin. In de tijd tussen overlijden en bijzetting werd destijds nog wel gesproken van prinses Wilhelmina, maar daarna sprak de koninklijke familie zelf weer van koningin Wilhelmina, zo blijkt uit archiefstukken.

Zo schreven Juliana, Bernhard en hun vier dochters op 10 december 1962 in hun dankwoord voor al het medeleven met het overlijden van Wilhelmina: „Als Koningin Wilhelmina’s dochter, schoonzoon en kleinkinderen willen wij van ganserharte dank betuigen aan allen, die bij haar heengaan met ons medeleefden.” De Rijksvoorlichtingsdienst volgde, blijkens een communiqué van 5 maart 1963: „H.M. de Koningin heeft het initiatief genomen om de geluidsopnamen van de kerkdienst, gehouden bij de begrafenis van Koningin Wilhelmina op 8 december 1962 in de Nieuwe Kerk te Delft, als historisch document en getuigenis voor het Nederlandse volk een blijvende betekenis te geven. Dit zal geschieden in de vorm van een album met grammofoonplaten en tekst.”